Daisen en Adachi gardens bij Matsue
Gepubliceerd op 29 november 2011
Soms moet je in Japan opnieuw naar gebieden gaan waar je al eerder geweest bent. Dat komt vooral door de invloed van de seizoenen op de natuur, bloeiend voorjaar met Sakura, of schitterende herfstkleuren met mapple rood, ginkgo geel, 
Zo hadden we met de zusjes van Margriet & "aanhang" de omgeving van Matsue bezocht waar we langs de, door Japanners zo bijzonder gevonden, duinen van Tottori waren gereden, zie verhaal 111. Voor ons was het maar een heel eenvoudige afspiegeling van wat we zo veel omvangrijker gewend waren in Nederland.
Maar wat we na die duinen vooral gemist hadden was de blik op een soort pseudo Fuji, de zogenoemde Grote= dai Berg= san oftewel Daisen, een complexe vulkaan, een stratovulkaan, maar dan met een complexe voorgeschiedenis van uitbarstingen en uitstromingen van lava waardoor meer toppen en/ of uitstroomopeningen ontstaan en bekend als toch wel spectaculair gezicht..
De laatste uitbarsting is vermoedelijk 20.000 jaar geleden geweest. Eerder omstreeks 50.000 jaar geleden heeft een zogenaamde Plinische eruptie met eerst een zware explosie van hete gassen en daarna uitstoting van de lavastroom, zoals we tegenwoordig zelf kennen na de Eyjafjallajökull van 2010, plaats gevonden met als resultante vulkanische as in de buurt van het bekende Sendai in het Noordoosten van Honshu op 1000km afstand. In ieder geval heeft zijn geschiedenis een fraaie vulkanische kam opgeleverd met de bij een stratovulkaan passende steile hellingen zodat hij er als een klassieke vulkaan bij ligt.
Historisch lijkt nog leuk te vermelden dat bij de ontwikkeling van allerlei religieuze stromingen in het Japanse geestelijk leven deze Grote Berg nog een belangrijke rol heeft gespeeld. Of hierbij de ligging vlakbij de Chinese zee en de voor de hand liggende aanlandingsplaats vanuit Korea een rol heeft gespeeld is meer een vermoeden dan een reeds bewezen feit ( ik zal nog verder zoeken). De stroming in het Buddhisme, het Shugendō, dat meer een synthese was van allerlei reeds bestaande religieuze ontwikkelingen zoals animisme, oude Shintō, waarbij er een syncretisme ontstaat in de moderne betekenis van het woord en niet per se de oorspronkelijke Plutarchiaanse ( niet perse samen sterk tegen een tegenstander, maar meer incorporeren van wat een bruikbare onderdelen kunnen zijn). Het bereiken van verlichting door eenwording met de kami, de geest. Mens en natuur met sterke overgave en investering in relatie met de natuur, verering van de berg en het bouwen van bede- oorden, tempels, schrijnen; die zijn dan ook volop te vinden op de Daisen.
Maar eerst gingen we naar Matsue of nauwkeuriger gezegd naar het reeds eerder bezochte mooiste tuinlandschap van Japan, of één van de drie, maar wij, heel bescheiden, vinden de andere niet zo mooi. Dit zijn de privé tuinen van het Adachi art museum.
Het museum heeft een enorme collectie, 1500, werken van moderne ( laatste honderdvijftig jaren, na de Meij periode) Japanse kunstenaars. Wanneer men naar de site van het museum gaat kan men zelfs in Nederland van de collectie genieten. Per seizoen wordt er een selectie getoond.
Dit is weer zo een voorbeeld van een privé museum. De oprichter cq verzamelaar was Adachi Zenko, een boerenzoon die al spoedig, omstreeks zijn 14e tot de ontdekking kwam dat zijn ouders wel erg hard werkten voor een beperkte beloning in geld. Hij ging daarentegen houtskool uit het bos halen om naar de haven te brengen, 15 km en bedacht dat hij meer kon meenemen en onderweg verkopen, waardoor zijn verdiensten verdubbelden. Simpelweg heef hij dat gebruik van zijn ogen, hersenen en wat er zoal nog meer bij komt kijken zo perfect gedaan, later met textiel handel en real estate dat hij een gefortuneerd man werd. Een man die bovendien een smaak voor kunst ontwikkelde en al vroeg allerlei kunstwerken aankocht, onder andere van zijn naamgenoot Adachi Taikan. Tegelijkertijd ontwierp hij tuinen in zijn woonplaats en stelde ze open voor het publiek in 1980, toen hijzelf inmiddels 71 was.
Dat is ook het Japan van de vorige eeuw. Van simpele komaf, soms door de sneeuw met nauwelijks kleren aan zijn lijf op strooien sandalen een handkar met houtskool voortduwend maar met een innoverende manier van denken en een originele geest, risico nemend, creatief, bouwend aan een persoonlijk bezit waar hij anderen deelgenoot van maakte. Niet gehinderd door welke conventie dan ook; dat is mogelijk het grote verschil met de huidige verstarde, cq stroperige samenleving.
Het museum trekt 500.000 bezoekers per jaar en geeft in elk jaargetijde een nieuwe aankleding van het landschaap te zien.
Een must, al is het drie uur per auto vanaf Osaka/ Ashiya.
Matsue is aardig, ligt aan een fraaie binnenzee cq meer en heeft een kasteel, een van de 12 nog origineel, dus van hout en niet van gewapend beton, gebleven kastelen in Japan. Althans het donjon, de woontoren en een deel der muren zijn nog oud. Het is de op een na grootste, Himeji kasteel is groter, de op twee na hoogste en op vijf na oudste, 1622.
Het plaatsje, inmiddels door fusie in augustus 2011 200.000 inwoners groot in plaats van 79.000, heeft een architectonisch
Dus terug naar het op 40 km gelegen Daisen. Op de heenweg lag de top er prachtig bij, bedekt met een discreet laagje sneeuw, het eerste van dit seizoen, maar nu was er volop mist en heiigheid.
Het geeft de wandeling vanaf het toeristen informatie centrum met Engelstalige kaarten van het gebied en een beperkt engels sprekende staf, een sportievere aanblik. We klimmen omhoog naar de Daisen-ij maar buigen kort ervoor naar links om verder het klimmende pad naar de Ogamiyama shrine, met zijn langste natuurstenen opgang
We volgen het ruw geplaveide pad verder omhoog naar een soort van stuwwal waar mogelijk vroeger een gletsjer kan zijn geëindigd
