Japan verschillende tochten, 2

Gepubliceerd op 26 juli 2012

Na enkele dagen in Ashiya te zijn gebleven, tent kon prachtig drogen, wilden we toch nog het om zijn grote Buddha en nog zo wat superlatieven bekende Kamakura bekijken, in de buurt van Tokyo. Slechts een twee sterren bestemming, maar het lag bij zee, had strand ( wat ook zelden gbeurd met de actieve betonmafia en zijn, zelden haar, tetrapods) en was vlakbij de drie sterren bestemming Mt Fuji met zijn vijf meren. Bij een van die meren, het Kawagichiko, ligt een bijzonder museum; het Ichiku Kubota museum met een heel bijzondere collectie kimono’s van deze Ichiko, die drie sterren heeft.
Kortom wanneer je geen sterren kan zien door de bewolking of de mist, noch de besneeuwde drie sterren top van Fuji- san dan zijn er andere fraaie zaken te bewonderen.

Met de Prado richting Kyoto over de Meishin expressway, dan naar het noorden via Shiga en Nagoya met zijn Toyota complexen naar de Tomei die ons tot vlakbij Tokyo brengt.
Daar slaan we af naar Kamakura, de heel oude hoofdstad, 1147- 1199 AD, gelegen aan zee, eeuwen lang afgegrensd van het achterland door praktisch ondoordringbare bergen, een opslagplaats voor zeisen ( dat betekent het woord kama); kura is opslagplaats. Het werd na strijd waarbij de toen heersende keizer uit zijn macht werd ontheven en er de eerste Bakufu= letterlijk “ tent- office”, militaire gouvernement met een shogun aan het hoofd ( sei i tai- shogun in dit geval omdat hij de barbaren had verslagen); een bakufu zoals later voorafgaand aan de Meji periode ook weer ontstond.
Deze shogun met zijn bakufu maakte van Kamakura de hoofdstad en de keizer bleef nog slechts, in Kyoto, als religieus leider; een rol tot welke hij automatisch verviel gezien zijn goddelijke afkomst als directe nakomeling van de zonnekoningin Amaterasu Omikant, een rol als spiritueel leider die hij regelmatig ook weer te vervullen kreeg tijdens de navolgende eeuwen. Eigenlijk pas bij het begin van de Meji periode krijgt hij weer echte macht cq invloed, tot ook weer de militairen groeperingen, onafhankelijk van hem, of in ieder geval niet met actieve oppositie, oorlogszuchtig gingen optreden aan het begin van de 20e eeuw.

Kamakura werd om het gezag te handhaven een militaire plaats en daarmee samenhangend een broedplaats voor Zen Buddhism en er werden wel 60 religieuse/ spirituele gebouwen gesticht.
Het lijkt paradoxaal maar de nieuwe Buddhistische trends waaronder het zen- buddhisme met zijn erecodes, strenge discipline, loyaliteit, plichtsbetrachting en respect voor de eigen clan veroorzaakten een zeer weerbare kaste met veel gezag ten nadele van het keizerlijke hof.
Ik gebruik liever het woord spiritueel wanneer het in Japan om dit soort plaatsen, plekken, gebouwen, schrijnen en/ of tempels gaat daar de Japanner zich niet religieus vindt, 97% zegt geen godsdienst te hebben, maar wel spiritueel zeer actief is. Wat dat betekent? Veel eerbied en respect voor de natuur, voor de geest die overal in gedacht wordt, voor onbekende krachten, het lot, het noodlot, de voorouders, het leven. Met druk bezoek aan tempels en schrijnen en op wandeltochten even stilstaan en respect tonen voor een onderweg schrijntje.
De in Kamakura gestichte spirituele gebouwen zijn het bezoeken waard; onder andere een met een echte

Dai- Butsu, dai= groot, butsu= Buddha, kleiner dan die in Nara, welke als voorbeeld diende voor dit me- too product, maar toch fors en binnenwaarts te beklimmen, aanvankelijk van hout maar snel vernietigd door een tyfoon daarom later van brons dat wel geleden heeft onder natuurgeweld zoals de Tokyo aardbeving maar steeds weer hersteld is en nu los op zijn sokkel staat zodat het wat heen en weer kan schuiven wanneer de aarde beweegt. Het is niet mooi, maar apart en gezien de hele sfeer een bezoekje waard wanneer je toch in de buurt bent.
De eerste avond zijn we direct na aankomst naar Kita (= noord) Kamakura gegaan, via de Wakamiya- oji, de avenue van de cherry trees, die nu niet bloeiden, geplant waren om de kami van de partner te bevorderen zodat ze veel nakomelingen zou hebben, naar de fraaie Tsurugaoka Hachiman- gu, de schrijn uit 1063 met een drietal torii ver van elkaar op de 1,5 km lange aanloop. Men passeert een vorstelijke lotusvijver,

welke er prachtig bij ligt, en kan de zoveelste schrijn bewonderen. De bewakers beelden zijn fraai gekleurd

en kijken minder afstotend, er is een fraai park omheen. Er is een drukte van jewelste met allerlei kleine kinderen die gefêteerd worden. Hierbij valt steeds weer op hoe er pret is zonder veel lawaai, enthousiasme zonder geblèr, discipline zonder harnas.
De stad ziet er welvarend uit, ook achter de hoofdstraat zijn veel winkeltjes en talloze restaurantjes die erop lijken te wijzen dat, mogelijk mede door de ligging dicht bij Tokyo, er wel gevaren wordt.
Na het bezoek aan de Daibutsu gaan wij naar de Hase- dera met zijn met goud beklede beeld bijna drie meter hoog met 11 hoofden,

de verschillende fasen van het bereiken van verlichting voorstellend. Het beeld gemaakt van het hout van een grote camphor tree uit de bossen bij Hase, vlakbij Nara was er een van twee. De ander 11 hoofdige is in de Hase- dera tempel bij Nara. Deze hier werd bij Osaka in het water van de zee geworpen en spoelde na 15 jaren aan en was natuurlijk een reden om hier een tempel te bouwen. Het beeld is fraai, het uitzicht ervoor over de baai ook en in de directe omgeving is er nog een jizo- do met duizenden Jizo beeldjes,

door treurende ouders gebracht na een miskraam, abortus of doodgeboorte, 50.000 zijn het er volgens overlevering. Voorts is er zo vlakbij zee nog een uitgehouwen grot voor de heilige van de zee, Benten- Kutsu;

een fraai complex met een twee sterren karakter.
Vervolgens Engaku-ji, gebouwd nadat een goddelijke wind, een kamikaze, de 50.000 man sterke vloot van de mongolen hadden doen vergaan zodat Honshu een tweede invasie door hen bespaard bleef. Gebouwd om al de slachtoffers cq dolende geesten van deze strijd te gedenken. Mooi gelegen, vlakbij Kita Kamakurastation, wanneer je toch in de buurt ben is het aardig, er is een bijzondere klok

die je niet kan laten galmen en er zijn fraaie reliefs

en stenen beelden. Maar het is duidelijk tijd om naar het strand te gaan om enige verkoeling te zoeken; het strand is zwart, de surf ontbreekt vandaag en er komt regen aan, toch gaan we even van het 26 graden water genieten.

De volgende dag richting Hakone met zijn open- lucht museum. Het wordt een steeds fraaiere weg die eerst langs de kust gaat en vervolgens via prachtige kronkelweggetjes landinwaarts. Het wordt steeds mistiger en er valt een fijne regen wanneer we bij het openlucht museum aankomen. Dat mag de pret niet deren, het is als zo vaak in Japan warm en de regen valt recht naar beneden zodat onder een paraplu het droog toeven is. Door de mist komen veel beelden

apart uit en hangt er in het fraaie park een bijzondere sfeer. Er is veel Henri Moore, er is een binnen paviljoen voor Picasso met enkele schilderwerken maar vooral veel keramiek. Saint Phalle ontbreekt niet en er zelfs een beeld van Leger. Kortom minimaal een twee sterren.

Vervolgens naar Kawaguchi aan het meer met dezelfde naam. Aldaar een heel simpel hotel en spoedig rijden we door naar Itchiku Kuboka museum. Een piramide vorming gebouw

met een recenter aangebrachte uitbouw ontworpen door niemand minder dan Gaudi. Deze Itchiku Kuboka is na een leven met gevangenschap door militaire activiteiten (In the following years, Itchiku Kubota experienced hardships. He had been drafted to the frontlines during the World War II and spent three years in a prisoner-of-war camp, until his demobilization at the age of 31. On his return to Japan, he set up a workshop in Tokyo and went back to Yuzen dyeing. Seven years later he finally decided to devote himself to the creation of his own Tsujigahana, not as an attempt to imitate the past, but rather to celebrate a glorious dyeing technique in the present day) op late leeftijd kimono’s gaan maken met verven volgens zeer oude technieken die hij met lang proberen en denken herontwikkelden. De resultaten zijn fantastisch, De getoonde kimono’s tonen tezamen thema’s met

berglandschappen of seizoen weergaves die buitengewoon zijn. Soms koste het werken aan een kimono meer dan een jaar en werd er kleuring aangebracht door afzonderlijk stukjes kimon omet plastic af te dekken en aparte te verven waarbij de meester in staat was het grote geheel en de samenhang te blijven zien, echt geweldig, het omrijden meer dan waard. ‘s Avonds lekker gegeten in een BBQ restaurant in Kawaguchi.
De mount Fuji lag voortdurend in de wolken en ook de volgende dag was er geen hoop zodat we voldaan met enige teleurstelling huiswaarts gingen via de noordelijker gelegen Chuo expressway.