Rellen in Sydney

Gepubliceerd op 17 december 2005

Kan je nog wel naar Australië komen? Brandt Australië nu, zoals Parijs en Frankrijk gebrand hebben of zoals Los Angeles gebrandt heeft in van die hete zomers waar alcohol, al of niet gemengd met drug gebruik, zorgt voor ontremming en uiting van allerlei onbehagen??
Well, ik kan U vertellen dat wanneer Australië brandt dat deels komt door het gecontroleerd afbranden van stukken bush door de aboriginals, al of niet zich per helicopter verplaatsend, om grote bosbranden te voorkomen ( een al honderden jaren bestaande gewoonte van deze zeer op de natuur ingestelde mensen). Deels brandt het omdat Australiërs net als alle andere mensen stom met vuur om gaan en na de langdurige droogte voor fikkies zorgen door sigaretten ( een van de belangrijkste en dodelijkste drugs) als peuk weg te gooien.
Er zijn rellen, ergens ver weg ( weet U wel, Sydney 90 km doorsnee, ergens ver weg, 45 minuten rijden, stranden, zoiets als Wijk aan Zeese strand terwijl je in Den Haag woont) net zoals Ajax en Feyenoord of Fc Utrecht aanhang, o ja ADO Den Haag kan er ook wat van, voor stammenstrijd zorgen, lekker onrust maken en kijken of je de politie kan pesten, na veel alcohol ( niet verboden drug, dus veel belasting) en ook hash en/ of coke, speed en aanverwanten ( wel verboden, dus geen belasting).
Maar racisme en verstoring van het multiculturele droombeeld is meer een krantenverhaal dan actuele werkelijkheid.
Wanneer men door blijft schrijven dat het wel zo is zijn er natuurlijk altijd mogelijkheden dat er een werkelijkheid gaat ontstaan die wel zo wordt en er is onderzoek genoeg om aan te tonen dat er ook angst en onzekerheid voor andere volken of culturen in Australië leeft. Ik probeer hierbij niet de brenger van het nieuws, de journalist, de schuld te geven van het voortduren van onrustgevoel; er wordt heel wat krantenpapier gevuld ( en dat is vaak best moeilijk in de zomer) met verhalen over de rellen en de mogelijke en onmogelijke achtergronden met allerlei politieke hints naar regeringen die onvoldoende of verkeerde besluiten nemen of hebben genomen; maar om nu iets wat meer op een stammenstrijd dan op racisme lijkt direct een droombeeld verstoring te noemen met mogelijke reisconsequenties gaat toch wat ver en daarbij spelen die journalisten een niet te onderschatten rol. Krachten in de samenlevingen die uit zijn op onrust, die zijn er blijkbaar altijd, hebben bovendien met internet en GSM’s een communicatie hulpmiddel verkregen om razendsnel acties te organiseren, dat zag je bij de rellen in Rotterdam (waardoor we niet met de trein uit Brussel door konden reizen) en dat zie je ook hier. Ook dat heeft meer met organisatie graad van onderdelen van de samenleving met aparte bedoelingen te maken dan met breed gevoeld racisme. Wat niet is kan altijd komen, ook hier, er is toch een andere belevingswereld ontstaan na het Twintower gebeuren en de inval in Irak met al zijn consequenties met betrekking tot onze onwetendheid over Islam en Arabieren en de daarmee veroorzaakte onderbuik gevoelens. Racisme? Eind multiculturalisme? Gewoon de eeuwenoude stammen oorlogen, Hoekse en Kabeljauwse twisten?
Conclusie: voorlopig rustig blijven komen en genieten van de prachtige stranden, de stranden met onrust zijn toch al niet de toeristen stranden en de tolerantie is nog steeds zeer groot. Bovendien veel lezen en leren over andere culturen

Er gebeuren ook nog andere dingen, deels samenhangend met het bezoek van Margriets dochter Laetitia en de zoveelste zomervakantie van Hugo. Wij waren de afgelopen week een aantal dagen in de zgn Blue Mountains.

Slecht een 1 ½ uur rijden vanuit Sydney; een qua natuur en geologie zeer interessant gebied met veel rust en sportieve uitdagingen. Blue genoemd omdat er een blauwige waas over de einder hangt die veroorzaakt zou worden door de vele druppeltjes damp van de eucalyptus bomen. Net als bij het Grand Canyon gebied hebben we hier eigenlijk niet te maken met Mountains maar met diep ingeslepen dalen in een, door sediment deponering ontstane, hoogvlakte. Het bekende verhaal: grote hoeveelheden door erosie van nog veel hogere bergen, welke honderden miljoenen jaren geleden ontstaan zijn, naar beneden gevoerd en gedeponeerd materiaal heeft zich in horizontale lagen afgezet. Dit is goed te zien aan de wanden met hun lagen van verschillende kleuren passend bij de oorsprong van het materiaal, zandsteen, kalksteen, basalt, klei. De enorm krachtige rivieren, in die tijd van wateroverschot door de langdurige regens, vol met slijpend materiaal hebben prachtige steile wanden gevormd, die lange tijd voor passage problemen hebben gezorgd voor de immigranten. Wanneer men de dalen volgde liep men steeds weer vast tegen hoge wanden waar het water naar beneden watervalde zonder voldoende weg te slijpen om een in/ uitgang te creëren. Uiteindelijk ging men bovenlangs en kon wegen aanleggen naar het gebied ten westen van de Mountains waar veel landbouw mogelijk werd. Fraai wandel en tracking gebied. Lange afdalingen via de great stairway van wel 1000 treden diep het dal in, of wandelingen langs smalle, niet voor rolstoelen toegankelijke, paadjes langs die wand naar stille dalen. Met de fauna die zo past bij Australië. Na ons bezoek aan de zeer fraaie dierentuin, de week ervoor ( je doet zo eens wat met bezoek), waar we een rondleiding kregen langs al de typisch Australische dieren: kangaroo, de buideldieren= marsipuals,

wallabie ( een kleinere kangaroe soort) wombat (met haar omgekeerde buidel daar er anders te veel aarde in komt wanneer ze gaten en tunnels graaft om in te kruipen), koala en ga zo maar door, tot vogelbekdier toe, wisten we daar van alles van, maar waren toch heel blij verrast toen we in een van de parken een grote groep van dertien kangaroos zagen zitten, eten en grazen terwijl er ook nog een kleine kangoe uit de buidel kwam kijken. De luie Koala, die uit energiebesparingsoverwegingen de hele dag in de vork van een eucalyptus boom hangt, hebben we echter niet ontdekt. Dit beest drinkt geen water maar is zo samengesteld dat hij alles uit die eucalyptus blaadjes kan halen die hij verorbert.

Het is hier zomer en we komen steeds dichter bij kerstmis.
De kans dat de Harley ingevoerd mag worden door een temporary citizen is minimaal, zelfs voor een met een diplomatieke status, het engelse examen moet over want er moet op elk onderdeel een zeven worden gehaald, dus minimum lijders opgepast: een zesje en toch gemiddeld zeven is NIET voldoende.
We blijven ons verwonderen over de aparte soort samenleving, al of niet multicultureel, in ieder geval met vogels van zeer diverse pluimage die, al of niet beïnvloedt door generaties lange strijd om het bestaan ( zoals wij in Nederland de Marokkanen uit het rifgebergte kennen met hun korte lontje heb je hier de Libanezen, vooral sjiieten uit de minder rijke en vaak achtergestelde gebieden van Libanon met hun keer op keer noodzakelijke strijd tegen verdrukking en overheersing door welke leidende groep dan ook) probeert zich voorspoedig verder te ontwikkelen ook na het toestaan van binnenkomst in het land van niet westerlingen. De “vogels” van Aziatische origine zijn totaal anders. Dat is inderdaad cultuur, dat is ras, dat is opvoeding wat een rol moet spelen. De moeilijke te beantwoorden vraag blijft wat er nu hier en elders overheerst; keuze: angst voor de zich anders gedragende, angst voor overheersing door een in aantal toegenomen groep; angst voor het onbekende als oorzaak van onrust of is het gewoon een uitlaadklep die een populatie van tijd tot tijd nodig heeft om stoom af te blazen, per slot leven er wel een hele boel, ruim vier miljoen, mensen in een nauw gebied van 90 km doorsnee. ( En we weten van rhesus aapjes onderzoek wat een agressie dat oplevert).
We zijn weer eens geconfronteerd, ook hier in Australië waar we zo ver weg leken van die Euro- Amerikaanse wereld, met de wereld om ons heen en wat zich daar allemaal al eeuwenlang beweegt en voor actie zorgt; actie die we proberen te verklaren, waar we zulke tegenstrijdige meningen over horen en lezen, actie die we proberen te begrijpen en plaatsen zodat we ons weerbaar kunnen voelen. Vandaar deze ontboezeming. Denkt U er anders over laat het weten, de mijne is ook maar een mening.