Einde jaar en Topwijn

Gepubliceerd op 9 december 2008
Zo tussen Sinterklaas en Kerstmis is het een tijd voor reflexie echter niet zonder U allereerst te wijzen op een voortreffelijk nieuw boekje over wijnen, en wel topwijnen, dat er voor kan zorgen dat U, ook al kunt U mooie wijnen vaak beter lekker ouder laten worden door weg te leggen, er tips uit kunt halen voor de komende feestdagen. Bovendien is het goed om te bedenken dat te veel goede wijnen liggen te wachten op het juiste moment en te laat of niet gedronken worden. Kortom het goede moment is veel vaker dan u denkt: nu. Het boekje: "TOPWIJNEN"
Topwijn
Topwijn
onder andere geschreven door de in het verleden reeds geroemde Nederlandse Ambassadeur du Champagne www.edmondruitenberg.nl/nieuws/13,
samen met Rijst het duo Ruit& Rijst vormend.
ISBN: 978 90 274 5933 6, uitgeverij Spectrum. Een uitstekend kado voor jezelf en voor je vrienden.
Kopen ( boekje en wijn) en drinken, met je maten, maar met mate. Niet veel, maar lekker is belangrijk en voor mannen geldt dat een of maximaal twee glazen per dag niet slecht, ja eventueel zelfs goed, lijken te zijn voor hart en bloedvaten.

Terzijde mag enig stil staan bij alcohol gebruik ook best een functie krijgen, voor zover het dat niet al heeft in Uw leven. Ik ben een groot voorstander van de individuele vrijheid van volwassen mensen om hun eigen keuzes te maken en zou wat graag zien dat alle genotmiddelen en drugs vrij verkrijgbaar waren, mits gekoppeld aan een uitstekende informatie voorziening en het gebruik niet een juridisch maar een gezondheidsprobleem zou zijn. Dan moeten we wel laten blijken dat we met het min of meer vrij verkrijgbare genotmiddel alcohol verstandig weten om te gaan. Een tot twee alcohol vrije dagen per week, niet meer dan vier glazen maximaal per dag en dat bij uitzondering, anders bent U niet alleen Uw lever aan het belasten, maar ook Uw hartspier, hartgeleidingsbanen en hersenen aan het aantasten. Heel langzaam, heel geniepig aan het vernielen.

Advies: koop gewoon een topwijn, want die paar glaasjes die je dan, gezond blijvend, drinkt mogen best wat kosten. Niet de kwantiteit maar de kwaliteit.
Dit in het kader van de alcoholbewustzijns campagne.

Over die genotmiddelen en de “war on drugs” wil ik U nog verwijzen naar een open brief http://www.drugpolicy.org/global/ungass/letter/ die in Juni 1998 is geschreven aan Kofi Annan, waarbij vooral de lijst ondertekenaars zo indrukwekkend was en is, en U laten realiseren hoe weinig er mee is gebeurd. Mischien kan het alsnog, het moet eigenlijk. Het trieste is hoe sterk de drugsmaffia lijkt te zijn bij het voorkomen van veranderingen in deze handel met een annual turnover van $ 400 miljard, 8 % van de internationale handel, dwz groter dan de Australische economie in 2000. Dat laten we toch allemaal gebeuren. Zou het zijn omdat er te veel mensen op allerlei niveaus gebaat zijn bij de handhaving van het huidige verbod. Politici met hun fundraisers, politie met hun corruptie en ga zo maar door om het maar even kort door de bocht te benaderen.

Deze overdenkertjes om het jaar mee af te sluiten en vooral een nieuw jaar mee te laten beginnen.

Ik ben U nog wat informatie schuldig over mijn wel en wee met de bureaucraziness in dit gezegende land Australië.
Ik mocht uiteindelijk me officieel gaan oriënteren cq informeren over de eigen wijze waarmee Australië zijn gezondheidszorg bedrijft en daartoe op eigen kosten twee weken meelopen in twee verschillende praktijken. Dat gedaan hebbende maakte me geschikt om een proefperiode van drie weken, was aanvankelijk vier, maar na mijn protest ertegen dat wanneer men het na drie weken niet wist men het ook niet na vier weken wist, zelfstandig waar te gaan nemen op Tasmanie. Tasmanie is een van de staten van het Commonwealth Australia met eigen regels en registratie councils want dat moet je zo veel mogelijk decentraliseren. Tasmanie heeft ongeveer net zoveel inwoners als half Amsterdam maar heeft natuurlijk wel een twee kamerig parlement en een eigen Medical council.

Om een lang verhaal af te ronden: het was ontzettend leuk om weer te dokteren. Het was opmerkelijk hoe snel, na drie jaar niet medisch praktisch bezig te zijn geweest de routine terug kwam en denkpatronen en beslissingsbomen te voor schijn sprongen. De zieke mens is niet zo verschillend; Aboriginals zijn nauwelijks voorkomend op dit eiland met zijn bloedige voorgeschiedenis op dat gebied zodat die, elders in de area’s of need, veel voorkomende met slechte gezondheid samenhangende problematiek niet gezien werd.
Veel papierwerk, vooral ziekte briefjes. Het brengt goed geld op waardoor de huisarts, ondanks grote tekorten met lange wachttijden, blijft meewerken aan het verstrekken van briefjes wanneer je een dag verzuimd wegens keelpijn of welke minimale aandoening dan ook. Niet voor scholieren, nee voor volwassen mensen die dat aan hun werkgever moeten laten zien om ziekte geld te kunnen krijgen. Dat 85- 90% van de mensen te goeder trouw is, dat je de kwaad willende met dit systeem toch niet tegen houdt, dat het een overbelast systeem er nog vaster mee loopt lijkt men zich onvoldoende te realiseren, althans men is niet in staat er verandering in te brengen. Het verdient ook wel heel makkelijk snel, zo een consult over "keelpijn".
Veel somatisering, veel pijnklachten waarvoor chronisch onderhouds medicatie, niet alleen in deze praktijk, ook in de praktijken waar ik meeliep.
Het grote verschil met Nederland is de veel grotere evidence based benadering die, mede door de standaarden= richtlijnen ontwikkeling van het Nederlandse Huisartsen genootschap, de NHG, de afgelopen decennia bereikt is in het Nederlandse huisartsen handelen.
Het was niet alleen ontzettend boeiend, het was ook voldoende om verder naar de volgende ronde te mogen en in zogenaamde area's of need, ver van de bewoonde wereld, op Tasmanie alleen, waar te gaan nemen.
Het is een hele leuke manier om op zo een eiland te zijn. Het is jammer dat het nu niet makkelijk ook elders in Australië kan gebeuren, maar door de Staatsgewijze benadering zal je in elke staat opnieuw de procedure moeten doorlopen om een voorlopige, tijdelijk, voorwaardelijke registratie te krijgen om in area’s of need te mogen werken en dan maximaal voor een jaar. Wil je langer dan moet je examen af leggen. Elke nieuwe plaatsing, ook in dezelfde staat gaat weer gepaard met een aparte registratie procedure zodat je een nieuw, plaats en persoonsgebonden, voorschrijversnummer kan krijgen, die alleen maar geldig is voor die periode, in die praktijk voor die arts. Per slot moet je de civil servants aan het werk houden.

Margriet zit samen met ons vol spanning op haar nieuwe plaatsing te wachten. Geniet met volle teugen, ook van haar uitstapjes naar Tasmanie welke met grote bushtochten en het zien van Tasmaanse duivels, Brushtail possums, Native hen, Platypus= vogelbekdier luister bij werd gezet. De honderden Walibi natuurlijk niet te vergeten.

De Messiah in de Sydney Opera, vlak na het overlijden van de architect Utzon die zijn eigen ontwerp nooit afgebouwd heeft kunnen bewonderen, was een waardig onderdeel van deze laatste zomerse maand in Sydney.

Een goed uiteinde en een gezond 2009 toegewenst.