Verlaat: de derde maands observaties

Gepubliceerd op 18 februari 2010

Wat is nu de indruk, na een- twee maanden.

Eerst vanaf de hotel omgeving, zo vlak bij het Osaka kasteel, de Jo. Hier in dit deel zo vlak bij het oude kasteel is veel moderne nieuwbouw, hoog. Het park bij het kasteel is omvangrijk zonder echt mooi te zijn, maar dat was ook nooit de bedoeling. Wel is er een pruimen bomen afdeling die fraai zal gaan bloeien in een ander jaargetijde. Het park was de omgeving van het kasteel waarin in 1615, 30 jaar na de voltooiing van de bouw en onneembaar genoemd ( weer een van die militaire illusies), zo hard gevochten is met een grote hoeveelheid manschappen volgens de maquette in het ernaast gelegen,

hypermoderne, historisch museum. Op die maquette is te zien hoe het kasteel ingenomen en deels vernietigd werd.
De stad kan je doortoeren met de auto zonder veel te zien, er zijn weinig parkeerplaatsen, of met de treinen, die rijden voortreffelijk, en tevens is er een ondergrondse. Aan te raden is wat wij gedaan hebben: de stad verder bekijken per fiets, niet de vrijbaan trein of metro, en vooral te voet. Dan krijg je een totaal andere indruk dan wanneer je hem op de vrijliggende snelwegen, die de stad doorkruisen, aanschouwd. Die snelwegen zijn bijna allemaal voorzien van hoge schermen. Deze zouden een functie kunnen hebben tegen fijnstof uitstorting op de er vlak naast liggende bewoning en kantoorgebouwen en zorgen mogelijk voor minder geluidsoverlast, het gevolg: de stad is nauwelijks te zien, of het zijn de lelijke aspecten van de hoogbouw, betonnen kolossen. Er is een enorm net van elkaar op twee, drie soms zelfs vier verdiepingen hoogte kruisende wegen,

waarbij de weg zelf regelmatig ook weer twee verdiepingen is, een de ene kant op en daaronder of boven een de andere kant op ( woekeren met ruimte), soms dwars door gebouwen; er is bijna nergens verdiept, de grond in, gebouwd voor wegen.

Dat is het gebied voor de ondergrondse trein en voor de overal aanwezige winkelcentra. Het gevolg is enorme lelijke bakken doorkruisen de stad. Wanneer je hiervan weg bent, zijn grotere delen van diezelfde stad heel aardig, en nog iets verder heel origineel met lagere bouw, traditioneel. Dat zijn dan vaak tempels, met een begraafplaatsje erbij.

Zoals bijna elke oorspronkelijke stad die uit zich zelf ontstaan is uit een nederzetting bij een doorwaadbare plaats of een aanlandingspunt voor waren is Osaka doorsneden door water, en wel de Dojima en de Tosabori, met het eiland Nakano- shima ertussen. Van de oorspronkelijke bebouwing is niet veel meer over, er is deskundig gebombardeerd in WO II, en het kost moeite de oude sfeer die zo mooi in het museum te zien is voor te stellen, wel is er meer naar het zuiden toe, Minami, een wijk Amerika- mura met talloze modieuze winkeltjes met de laatste mode.

Parken zijn er nauwelijks, behalve dan vlak bij ons hotel waar het kasteel staat in een groot park met een sportstadion.
Osaka is dus niet mooi, dat was Sydney ook zeker niet. Het is wel bijzonder en heeft nog prachtig geconserveerde oude plekjes en bruisende wijken voor shoppers.

Dan de woning in Ashiya. Van Osaka naar Ashiya is het, afhankelijk van het verkeer, 30- 50 minuten rijden door een aaneengesloten bebouwing. Er zijn een aantal uitstekende treinverbindingen vanaf Osaka station aan de noordkant van de stad gelegen en op zich weer prima per lokale treinen te bereiken. Naar Kobe gaan via Ashiya de JR ( Japan Rail) lijn en de Hankyu- Kobe line.

Met treinen om de acht- tien minuten en altijd op tijd! Kosten ¥270, dat is € 1,50. Vanaf het Hankyu station is het vijf- zeven minuten heuvelopwaarts lopen, vanaf het JR station 2 km, maar dat kan je het centrum van Ashiya gelijk even bekijken.
Het huis ligt op een heuvel, vandaar het klimmen,

en heeft uitzicht op de baai van Osaka, maar wel met een twee kilometer vlakke bebouwde sedimentvlakte er tussen, minder fraai dan in Sydney, wel weer veel levendiger. Naar het westen toe, rechts van het huis wanneer je op het balkon staat loopt de helling door naar een 500 meter, die is rijkelijk begroeid zodat we op de komende herfstkleuring zitten te wachten. Het huis is modern, een vijftal jaren jong en is zeer ruim, goed voorzien van logies mogelijkheden en ontvangst ruimten. Er is een comfortabel ruime eetkamer met een zeer forse lange tafel met plaats voor met gemak 12 mensen, niet inschuifbaar dus in gebruik voor allerlei activiteiten. ’s Ochtends kan je aan de ene kant ontbijten met uitzicht op de baai en ’s avonds dineren met uitzicht op de zonsondergang op de berg of andersom. We moesten aan die grote ongezellige tafel even wennen, maar wanneer je van de nood een deugd maakt is ook hier wel weer wat van te maken.
Kobe is vlakbij, 15 minuten met de trein, een aardig havenkwartier, met een vrij kleine collectie in het maritieme museum. Fraai hersteld van de 6000 mensenlevens gekost hebbende aardbeving. Geen mooie stad, wel weer levendig. Voor het fraais moet men naar Kyoto gaan op een uur treinreizen van Osaka gelegen met veel parels tussen, ook daar, de alom aanwezige betonbouw. Tevens is het makkelijker te bewandelen Nara ook nog in de buurt. Deze beide steden zijn belangrijk als hoofdstad van het Japanse rijk geweest tot 1850 toen het, bij het begin van de Meiji periode naar Tokyo verhuisde.
Meer over deze steden in latere verhalen. Toevallig heb ik Nara net gisteren bezocht en weer veel tempel gebonden bijzonders gezien. Ik kan U verklappen dat al die tempels in China, Vietnam, Taiwan en Japan misschien wat veel van het goede lijken met dan weer de grootste houten buitenkant of het grootste beeld van Buddha of de oudste, of de gouden of de rijkste of etc maar de sfeer die er heerst, de wijze waarop vaak de tuinen/ parken zijn aangelegd maken deze plaatsen toch vaak weer het omrijden waard. Het is ook ongelooflijk hoe veel lokale mensen deze tempels toch altijd ook weer bezoeken. Zeker voor een volk dat niet religieus zegt te zijn. Verklaring is veelal dat het geestelijk leven meer een onderdeel is van een gehele cultuur dan van specifiek een religie, een geloof. Meer een mogelijkheid tot overdenking, verdieping dan voor geloven in.

Het land met zijn bevolking bevalt zeer. Heel aardige mensen, die ontzettend hun best doen behulpzaam te zijn; helpen bij het oplossingen zoeken wanneer er problemen zijn. Ook al zijn ze daarvan helemaal niet de oorzaak, dat is in het geheel niet relevant, men probeert eruit te komen. Strenge zelfdiscipline en beschaving. Een soort mensen met een oude cultuur en voorgeschiedenis met een duidelijke trots.