Zomer, New Zealand II

Gepubliceerd op 14 februari 2008
Nu de rest van de reis door New Zealand. Noorder Eiland, ten Zuiden van Auckland, de spectaculaire Taupo vulkanische zone, daar waar diep beneden de twee platen, de Pacific en de Indo- Australische elkaar met laag volume vulkanische activiteit ontmoeten. Laag volume vulkanisch maar wel historisch de plaats van de meest zware uitbarstingen, zwaarder denkt men dan de Krakatau. Recent nog in 1886 liet Mount Tarawera bij Rotorua op 10 juni een zes uur durend boertje waarbij tot 11 km hoogte stof, zand en rots werd geblazen en deed de beroemde, vanwege hun schoonheid, Pink en White Terraces ( zoals bij Pamukele in Turkije)
Terrasen, grootste op zuidelijk halfrond
Terrasen, grootste op zuidelijk halfrond
verdwijnen maar maakte en passant het Lake Rotmahana twintig keer zo groot en ontstond er een boel hydro thermische activiteit, dat heden ten dage nog veel bezoekers roept en waarvan dus bekend is wanneer het ontstond, nl op 10 juni 1886. Tien dagen tevoren waren er vreemde golven, peculiar waves, op Lake Tarawera als voorteken, achteraf.
Het bijzondere van de Taupo vulkanische zone is dat relatief zo ondiep, slechts enkele kilometers onder de oppervlakte, grote hoeveelheden gesmolten gesteente aanwezig is. Niet perse de meest aantrekkelijke gedachte, maar wanneer je er nu toch bent misschien wel een reden om naar de daarbij passende verschijnselen te kijken. Natuurlijk met de hoop dat je niet op het verkeerde moment op de verkeerde plaats bleek te zijn geweest. Al kan je dat vermoedelijk toch niet na vertellen.
Geschiedenis
Geschiedenis
Die Taupo Vulkanische zone
Taupo vulkanische zone
Taupo vulkanische zone
is een band met vulkanen van 240 km lengte en niet meer dan 50 km breedte, van het spectaculair ogende White Island in het Noorden tot aan Mount Ruapehu met enkele van de meest heftige uitbarstingen die waargenomen zijn. Er zijn in deze zone een twintigtal zeer actieve geothermische systemen en met, de reeds gememoreerde, ophopingen van heet, half gesmolten gesteente op 5- 10 km onder het aardoppervlakte is er voldoende te verwachten.
Modder bad borrelend
Modder bad borrelend
Rotorua caldera, zo wordt het genoemd in de beschrijvingen, waarbij caldera de krater is en er beter sprake zou kunnen zijn van de Rotorua caldera formerly know als Rotorua vulkaan, is verantwoordelijk, volgens kenners, voor een der grootste uitbarstingen in de recente geologische geschiedenis, en wel 26500 jaar geleden, waarbij 1170km³ materiaal, 290x meer dan bij Mount St. Helens eruptie, de ruimte in werd geslingerd.

Wanneer je Rotorua nadert is het daar inmiddels wat rustiger maar ruik je een wat duidelijke zwavel aanwezigheid in de lucht. Wanneer je rondrijdt kom je bij een park vol met borrelende, gas dampende of stomend water bevattende poelen. Links en rechts in de stad, ook in het vakantiepark waar wij verblijven, zie je warmwater leidingen en stoomkeukens en aan de rand van het meer is er warm water uit de grond aan het komen.

Spoedig komen Quirijn,
M, M, Q
M, M, Q
Marleen en hun grote boef Marijn ook aan. Marijn
Prachtige boef
Prachtige boef
is de afgelopen maanden, na het trouwen op 9 november, nog weer verder gegroeid en zelfstandiger geworden. Loopt dapper eigenwijs rond alsof dat de normaalste zaak van de wereld is, is geen ongeleid projectiel maar het tegendeel een genot om in de buurt te hebben. Straalt een heleboel zonnigheid en opgewektheid uit en weet zijn Opa keer op keer te vinden. Kortom een heerlijk ventje, die je wanneer hij er niet is duidelijk mist. Onderweg naar allerlei bezienswaardigheden is hij geen enkel probleem, mede door de uitstekende draag- en rolmogelijkheden voor de moderne ouder.
We bezoeken eerst de hydrothermische plekken in Rotorua om vervolgens naar de Waimangu Valley te gaan op een half uurtje afstand. Bijzonder omdat het als hydro thermisch systeem recent, in 1886, ontstaan is, zie boven, en er een uitgebreide wandeling van een aantal uren door zeer gevarieerd landschap is. De bij de uitbarsting gevormde riftvalley
Tarawera valley Direct na de uitbarsting in 1886
Tarawera valley Direct na de uitbarsting in 1886
Zelfde Riftvalley 150 jaar later
Zelfde Riftvalley 150 jaar later
is heel goed te zien en te vergelijken door middel van foto’s met de situatie ervoor, tevens zijn er mud- pool formaties, fumaroles met zoals de naam al aangeeft stoom uitlaat, kalkdeposities die aan Pamukele in Turkije
Pamakele stijl
Pamakele stijl
doen denken en afhankelijk van opgeloste oxydes en mogelijk ook algen meertjes met diverse kleuren. Een wandeling tot aan het meer van Rotomahana, waar ook nog een boottocht over te maken is, duurt een relaxte anderhalf uur, 3 kilometer en terug nemen we de bus die in dit park voor dit doel rijdt. ‘s Avonds is er een bezoek aan een Maori dorp waar een traditionele Haka wordt opgevoerd. Toeristisch, maar zeker de moeite waard; deze uitvoering wordt afgesloten met een traditionele maaltijd, waarbij Marijn zich keurig gedraagt. De aldaar aanwezige geiser liet het afweten op het moment dat wij erbij stonden. Dat werd de volgende ochtend goed gemaakt door een bezoek aan Wai-O-Tapu, het thermische wonderland en vooral ook programmeerbare geiser. Hij doet het om 10.15. Door op dat moment wat zeeppoeder in het gat te strooien wordt de oppervlakte spanning
Geiser in Wai-O-Tapu
Geiser in Wai-O-Tapu
zodanig verlaagd dat de voorgaande 24 uren opgebouwde druk die anders voor een iets onvoorspelbaardere, maar wel hogere, ontlading zou zorgdragen, een prachtige hoge spuiter veroorzaakt die een 15- 20 minuten duurt.
Zwavel kristalen
Zwavel kristalen
idem met een handje
idem met een handje
Dan het park zelf, talloze kraters, mudpools, steam fumeroles, zwavel vents en boiling pools met verschillende kleuren door de opgeloste oxides: purper door mangaan, rood/ bruin door ijzeroxide, geel door zwavel,
Geel groene pool
Geel groene pool
oranje door antimoon oxyde en geel/ groen door zwavel/ ijzer mengsels. Met onder andere de prachtige champagne pool
Stomende Champagne poel, vanwege kleur
Stomende Champagne poel, vanwege kleur
in een 700 jaar oude krater. Zeker doen bij een bezoek in de buurt, zelfs ervoor omrijden, het gebied is een must wanneer je op het Noord Eiland bent. De avond dineren we op de top bij het Skyline Skyrides restaurant met een fraai uitzicht over de weidse omgeving waar af en toe in de verte een geiser spuit. De volgende morgen bezoeken we nog een dierenpark waar Jurriaan en Quirijn in staat gesteld worden een heuse leeuw te aaien
Meeaaien
Meeaaien
waarna zij, Q, M en M naar Gisborne vertrekken en Jurriaan en ik richting Taupo, Turangi naar Whakapapa National Park met de drie vulkanen de Tongariro, Ngauruhoe en Ruapehu en het kasteel achtige in Whakapapa passend bij de wintersport bestemming die het heeft. Nu is het bar en boos, dreigende luchten en forse storm verwachtingen waarbij men gewaarschuwd wordt voor zo een harde wind dat letsel zeer waarschijnlijk is doen ons afzien van grote oversteken, onder de vulkaan langs en we kiezen voor de 2- 4 uren wandeling naar de Tama meren. Allereerst zien we de, door het regenwater extra, spectaculaire Taranaki waterval,
Waterval
Waterval
maar vervolgens valt er zoveel water uit de hemel, komt er mist op en ondanks de harde wind dat we besluiten terug te gaan. Het lijkt ons een mooi gebied maar wel onder andere omstandigheden. We besluiten het Nationale Park het Nationale park te laten en keren terug om onze schreden richting Taupo daar verder door rijden gezien de bergketen van de Taupo Fault een heel eind omrijden betekent en het zicht alleen maar slecht is. We kunnen het niet laten, vlakbij Rotorua, Rotomahana gaan we naar het oosten en nemen vanaf Murupara een prima dirt road; niet zo dirt dat we een 4 WD nodig hebben maar toch. Het Urewera National Park in. Na een zijweg hiervan genomen te hebben komen we bij Minginui en slapen met de camper vlak naast een waterval.
Waterval camperen
Waterval camperen
De volgende dag vervolgen we de dirt road en wanneer ik een prachtige uitkijk plekje vind en een foto wil maken kom ik achteruit rijdend in de greppel. Vast, met geen mogelijkheid er zelf uit te komen. Niet lang getreurd, vrij spoedig komt een politie man met Landcruiser, met winch en we kunnen weer verder tot aan de camping bij het Lake Waikaremoana, het diepste meer op het eiland met 256 meter en prachtig doordat er nooit hout gekapt is. Er zijn vlakbij een paar aardige watervallen waarlangs je een leuke wandeling kan maken. Verder de volgende dag richting Wairoa met onderweg nog een wandeling langs een smal weggetje naar allerlei grot formaties dan verder en na 30 km gaat het diesellampje branden; dat in de middel of nowhere. Even doorrijden komen we bij de enige nederzetting langs deze weg en we boffen er zijn werkers die hebben een eigen tank met diesel en de locals weten hoe daarvan de pomp te bedienen. Zonder geluk… We spoeden ons vervolgens naar Gisborne om gauw te kijken of Marijn alweer gegroeid is. Rijden schiet niet erg op in New Zealand, de wegen zijn bijna allemaal tweebaans, goed geasfalteerd, maar vrij smal en je schiet met zo een camper niet echt op; daar moet je bij de planning van het rij programma zeker rekening houden. Gelukkig staat op de meeste kaarten niet alleen de afstand maar ook de te verwachten rijtijd, bij 80km snelheid en reguliere stops.
Gisborne valt ons alles mee. Het is een plaats die bij het entree een zekere welvaart uitstraalt, we hebben duidelijk armere plaatsen gezien, vooral aan de Westkust. De woning van Quirijn, Marleen en Marijn wordt vrij snel gevonden. Deze ziet er duidelijk gedateerd uit, zeker bewoonbaar, maar er is wat voor te stellen bij de zekere mate van teleurstelling die Q en M voelden toen zij hier in moesten trekken, zeker gezien de staat van vervuiling. Stom van de medische club om iemand die je graag wil hebben zo te ontvangen. Met een beetje moeite was het mogelijk geweest je veel meer welkom te voelen. Wij bekijken de plaats wat, aardig met een forse hout haven, leuke vaartocht over de nabije zee,
Vaartocht
Vaartocht
met M,M en Q en natuurlijk J. Filosoferen uitgebreid over het voor en tegen van verkassen naar een andere praktijk elders op het eiland. Marijn geniet in ieder geval volop, zeker na ook nog een nieuwe auto van zijn Opa gekregen te hebben en in het weekend vertrekken we richting Opotiki naar Tauranga, fraaie weg door forse bossen en heuvels, niet snel maar mooi, doen Papamoa Beach aan om te zien waarom collega Martijn en Maja Schagen lieten schieten, zeker een fraaie omgeving om te wonen en werken en besloten nog een stukje het Coromandel schiereiland op te gaan. Daar een leuke camping en vervolgens de volgende dag de 25A tot aan de “1” en dan die volgend tot aan Auckland airport, camper inleveren en naar Sydney.
Zo heeft Jurriaan en Australië, Sydney en New Zealnd, Auckland, Gisborne en wijde omgeving gezien, gedoken bij het Barrier reef en de Poor Knights eilanden.
Wat wil je nog meer.