Afsluiting NT bezoek, Huisartsen congres
Gepubliceerd op 16 oktober 2005
Na het bezoek aan Kakadu, het Solar race vertrek en onze verdere uitstapjes naar Litchfield en Katherine was het tijd voor serieuzere zaken, de familie nam het vliegtuig terug naar Sydney en ikzelf melde me bij de 48th Annual Scientific Convention van de Royal Australian College of General Practioners met het motto: “Unity and Care” georganiseerd door RACGP South Australia and Northern Territory faculty in conjunction with the National Rural Faculty. Dit hele verhaal maar eventjes om aan te geven dat
a. de Northern territories and aparte status hebben, te groot voor het servet, te klein voor het tafellaken lijkt het wel vandaar de ondersteuning door het zuiden en
b. b. een duidelijk extra plaats voor het rurale gebeuren met al de aboriginals, de Indigenous people, die steeds meer huneigen plaats claimen en bij alles wat er tijdens de conventie gebeurde uitgebreid bedankt worden voor het ter beschikking stellen van hun land.
Hierbij is het wel aardig om te zien dat het land oa wat betreft gezondheidszorg ingedeeld is in verschillende klassen gebieden: volgens de RRMA= Rural Remote Metropolitan Areas: waarbij gekeken wordt naar de vogelvlucht ( as the crow flies) afstand tot urbanisatie: 1. capital, 2. other metropolitan, 3. large RC’s, 4. small RC’s, 5. other rural, 6. remote centres, 7. other remote centres; ook kan gekeken worden hoe het is met de afstand over de, al of niet geasfalteerde, weg; dat is de ASGC, de Australian Standard Geographical Classification. Waarom is dat zo belangrijk? Well, wanneer je je laat verlijden om daar te gaan werken dan verdien je meer en wanneer je langer blijft krijg je nog meer extra, bovendien zijn de eisen die oa. aan de artsen, van buitenlandse afkomst, de IMG, international medical graduates, worden gesteld minder streng wanneer je in de gebieden 4- 7 gaat werken. Je behoeft bijvoorbeeld niet een Australisch arts examen over te doen en opnieuw co- schappen te gaan lopen, wel blijven de eisen van taalexamen, bul laten vertalen en waarmerken, BIG registratie tonen en aantonen dat je niet geschrapt bent geweest/ geworden en huisartsenregistratie en voldoende ervaring, dat wil zeggen toch wel wat gewerkt hebben van belang.
Een gezelschap van zo een 350 huisartsen waren naar Darwin gekomen voor een geanimeerde vier dagen conventie bezoek met als onderwerpen zowel Emergency life support skills, al volop ingetekend, Balint groepen, ook al vol, Integrative medicin met aandacht voor allerlei alternatieve zorg en integratie daarvan in de evidence based zorg, Indigenous health care.
Vooral dat laatste kreeg hier in het noorden veel aandacht door de grote vertegenwoordiging in dit enorme gebied van aboriginals. De te bereiken ouderdom is vele jaren lager dan van de niet aboriginals,
De wijze waarop in deze gebieden gewerkt wordt heeft veel weg van de wijze waarop vanuit Nederland in Afrika gewerkt werd; men gaat voor drie jaar naar die gebieden, heeft een boeiende tijd en gaat dan weer terug. De uit de aboriginele bevolking afkomstige artsen gaan er vaak niet werken. Het verschil met Afrika is een veel betere infrastructuur wanneer er wel basis zorg is, er wordt heel makkelijk gevlogen er zijn goede verbindingen in het algemeen, men leeft toch in Australië.
Het was een boeiende conventie, wat afstandelijk, niet makkelijk contacten te maken die zinvol lijken wel veel informatie verzameld over werken in Australië en vervolg toezeggingen gedaan.
Na de conventie nog twee dagen extra geboekt om wat meer nog van de omgeving te zien: deze doorgebracht met een oa. ene scooter tocht naar luchtvaart museum met een enorme hangaar met een geleende B 52 erin en restanten van japse aanvallen, oa. gedownde zero’s, en moderne vliegattributen passend bij een Vietnam en Irak verleden. De zondag namiddag was nog volop te besteden aan bezoek na 17.00 aan het lokale marktje met volop transculturele producten en de laatste dag op zee vissen,
“s Nachts terug via het weinig verheffende internationale vliegveld van Darwin alwaar al wachtend op een vliegtuig absoluut niets te beleven valt en je het beste zo laat mogelijk kan aankomen. In de stad is voldoende vertier, op het vliegveld absoluut NIETS, er zijn nauwelijks vliegtuigen die aankomen of vertrekken zodat er in Mombassa, om maar wat te noemen, meer te doen zal zijn. Dit ter lering voor hen die via Darwin willen komen en/ of gaan.
Wat hebben we bewust niet gedaan: de Tiwi eilanden met nog meer, mogelijk eigener Abo cultuur, dure vliegtocht, gemonopoliseerd door de Abo’s die dit “gesloten eiland” alleen via hen toegankelijk hebben gemaakt; kunstmatig wat exclusief lijkt het, in ieder geval op dit moment na al de waargenomen Indigenous uitingen niet het meest aantrekkelijke. Bovendien is de aangeboden kunst waanzinnig duur. Wie dat er voor betaald weten we niet; voor zover we het nu kunnen beoordelen lijkt de prijs/ kwaliteit verhouding nog al buiten proportioneel.
Ook zijn we niet naar de Jim watervallen geweest, 4WD tocht, meer tijd voor nodig, nu niet zoveel water, maar zeker voor de toekomst een item wanneer je alle goede prospecti leest.
Verder naar het zuiden, vanuit Darwin, is ook nog meer speciaals maar dat betekent op dit moment meer uren heen en dan ook terug; dat lijkt beter in combinatie met een reis vanuit Darwin naar Alice springs en eventueel verder aan het eind van de natte tijd. Ook moet je naar het Westen naar de Kimberleys, wanneer je tijd neemt. Dat mag ook komen.
De combinatie, met eerst enkele dagen georganiseerd en daarna zelf met huurauto, is uitstekend bevallen. Het reisbureau in Sydney had te weinig praktische ervaring personeel om ons goed te kunnen voorlichten zodat je naast de brochures te voren niet genoeg weet om alles zelfstandig te doen. Het grootste leerpunt is rekening te houden met de enorme afstanden welke vaak eentonig kunnen zijn en onderweg de enorme
