Terug in Sydney

Gepubliceerd op 17 oktober 2005

We zijn alweer enige tijd terug uit Darwin en zijn intussen aardig gesettled. Dat kwam door de aankomst van de 30 kuub dozen en dozen en dozen met inhoud, helaas nog zonder Weber BBQ, daar de Aussies dit zo een water naar de zee dragen vonden dat ze hem ( of het zal wel haar zijn) een speciale behandeling geven, dat wil zeggen ze houden haar nu al twee weken vast om de wieltjes te fumigeren of wat dan ook, omdat ze als de dood zijn voor allerlei soorten microben en aanverwante ongewenste gasten in dit land van melk en honing. Uitgangspunt logisch, de uitvoering zeer bureaucratisch; maar ja van die bureaucratie zullen we nog veel meer van merken vrees ik wanneer ik zo onze reeds opgelopen ervaringen beschouw.
Gelukkig hebben ze allerlei andere, toch ook belaste houtwerken en rieten mandjes ( allerlei goederen die je in de loop der tijden vergaart en als souveniers met je meezeult over deze aardbol, van Indonesië naar Den Haag naar Nicaragua naar Den Haag naar Sydney om maar wat te noemen) ongeopend door gelaten; gelukkig wanneer er althans niet toch opeens zaken in zitten die hier grote epidemieën veroorzaken zullen. De birdflu baart ons ook hier zorgen, al lijkt het hier minder dreigend dan in Europa met een blijkbaar grotere vogeltrek vanuit Oost naar West.
De Harley Davidson is nog wachtende op de kade tot de autoriteiten ontdekken dat de regels toch zo te interpreteren zijn dat ook die het land in mag; het is moeilijk te ontdekken welke hobbels hier genomen moeten worden maar het is wel eens leuk te zien welke idiotie er af en toe regeert. Deze idiotie slaat dan meestal op kleinzielige protectionistisch getinte keuzes uit politieke overwegingen die overal ter wereld genomen worden terwijl we onze mond vol hebben over vrije handel. Maar, ik weet nog niet wat bij deze hobbel een rol speelt dus deze kreten zijn vooral in het algemeen bedoeld.

Na maanden toeven in de hogere sferen van vakantie is zelfs voor Hugo de rauwe werkelijkheid van het schoolleven weer begonnen met de start van het laatste trimester tot de volgende grote vakantie omstreeks de jaarwisseling; de schooljaren beginnen hier in februari. Hugo is nog een periode zijn kennis aan het bijspijkeren in het tweede jaar en doet dat na zorgvuldig wikken en wegen van mogelijkheden nu op Sydney Grammar, zie website, waarvan ik de link zal meegeven. Er waren drie duidelijke mogelijkheden: Scots, Granbroke en Sydney Grammar.
Scots is een zeer op geestelijke maar vooral ook fysieke prestatie ingesteld instituut waar Hugo nu nog de riebels van krijgt wanneer hij alleen maar denkt aan het onderdeel in de komende schooljaren waarin de leerlingen 6 maanden naar buiten worden gestuurd, volgens Hugo een soort Boot camp, om los van hun familie grotere en vooral wijzere mensen te worden. Niet echt wat voor Hugo leek ons allen.
Granbroke is om de hoek waar we nu wonen, een grote school met een aardige wetenschappenlijke instelling en een goed curriculum maar haalde het toch niet bij het in het centrum van Sydney, 15 minuten met de bus, bij Hyde park gelegen Sydney Grammar. Een school met een hoog streef niveau maar ook een duidelijk intellectuele sfeer met bovendien zeer veel tijd, aandacht en mogelijkheden op muziek gebied. Er zijn alleen al een dertigtal piano’s in de school; je kan er maar op een tegelijk spelen maar het geeft vooral de ruimte aan waarmee er met muziek maken wordt om gegaan.
Na de eerste week is de conclusie: het bevalt en is omgevlogen.
Margriet heeft haar eerste inspectie achter de rug, een bezoek vanuit het ministerie dat zo aan het begin van je periode heel handig is, wat niet goed is komt door de voorganger en kan je aanpakken, wat goed is kan je zo houden.