Eerste bericht uit Osaka

Gepubliceerd op 15 september 2009

De door U verwachte Japan site is nog niet klaar. Jurriaan wil graag dat de site aan de meest moderne eisen voldoet en dat vergt heel, heel veel uren. Maar de preview zag er al veel belovend uit. Het hebben van nog wat geduld zal de moeite meer dan waard blijken, dat beloof ik, per slot is Jurriaan bezig en die heeft er zijn beroep en hobby van gemaakt om mooie en goed werkende web sites te ontwerpen.

De eerste week Japan, Osaka, zit er op. Na een kort verblijf in Europa, waar volop genoten is van het bezoeken van en logeren bij familieleden van beide kanten en vrienden.

Dat is me wat. De aankomst en ontvangst zijn voortreffelijk geregeld, we worden opgewacht door 2e man van het consulaat, voor zover je er bij dit consulaat van kan spreken, want ook de economische man is belangrijk en zal zich zeker gepasseerd voelen of de culturele man; maar die gevoeligheden leggen we maar even ter zijde.
Dat scheelt in ieder geval, zo een ontvangst; hoeven we even nog niet na te denken en proberen onze weg te vinden.
De wegen zijn relatief druk, voor een zondag ochtend, en vrij smal, ook de snelwegen, door het ontbreken van vluchtstroken. Dat zal me wat worden bij een ongeval en een noodzakelijke ambulance, ook voor het "Duitse systeem" met ruimte tussen de rijen auto's is lastig uit te voeren. Het verkeer blijkt vaak zo verstopt te zitten dat er geen ruimte is voor ongevallen met letsel, hoor ik al.
De eerste indruk van Osaka, net als bij Tokyo, wordt vooral gevoed door de enorme hoeveelheid lage hoogbouw, tot 15 a 20 verdiepingen van lelijk gehalte. Dicht op elkaar geplaatst, elke vierkante meter is geld waard en Japan is maar voor 20% bewoonbaar door zijn vele steile heuvels en bergen en beperkte laagvlakten. Daar moeten 127 miljoen mensen leven en werken. Helaas gaat dat in de steden ten koste van het landschap en moeten tuinen en historische plekken met vindingrijkheid gezocht worden.

Vindingrijkheid zullen we de komende jaren zeker nodig hebben daar blijkt dat buiten Tokyo en vermoedelijk de andere toeristische drie sterren locaties Japans de enige taal is en ook vaak het Romaji, het romaanse schrift, geheel of ten dele ontbreekt. Dan blijk je pas echt een analphabeet= 文盲, wat dan weer: 文= zin en 盲= blindheid betekent, te zijn. Niet alleen dat ook ben je afatisch, en daarbij is er dan vooral sprake van een visuele afasie waarbij het gelezene niet herkend wordt en akoestisch waarbij het gesprokene wel gehoord wordt maar niet begrepen.

Het uit eten gaan is een feest vol verrassingen. Wanneer er geen plaatjes van de beschikbare gerechten aanwezig zijn en het bedienend personeel veel minder vaardig is met Engels of welke andere taal dan ook, zijn er twee mogelijkheden: gewoon een gerecht aanwijzen, vaak is de hoofdgroep nog wel te herkennen, bv. sashimi= 刺身, dun gesneden rauwe vis en dan maar een van de mogelijkheden kiezen en zien wat het is of onderdelen voor het gerecht aanwijzen en klaar laten maken.

Het huis voor de CG hebben we inmiddels ook uitgebreid bekeken. Deze woning is vijf jaar geleden gebouwd en ziet er modern uit, het ligt op een helling zodat er uitzicht is over een dicht gebouwd gebied van ongeveer 2,5 km tot aan de binnenzee rand van de baai die de haven ingang van Osaka vormt. De architectuur is zakelijk, functioneel, en oogt nogal ongezellig, mede door de Rijks verstrekte inrichting. Het wordt tijd dat onze eigen spullen aankomen om een persoonlijker en gezelliger sfeer te creeeren al zal er door de lang gerekte vorm van het huis en bv de niet in- of uitschuifbare ongeveer 5 meter lange eettafel

weinig mogelijkheid tot een intiem diner zijn. Het is een bijzondere prestatie om een woning zo in te richten. We zullen natuurlijk pogen er het beste van te maken en zullen het maar beschouwen als een luxe probleem.
Inmiddels zijn we naar Kyoto geweest op een uurtje rijden afstand om het bezoek van de minister- president verder voor te bereiden. Deze Michelin gids drie sterren locatie heeft ook als beschrijving: the city has sadly not escaped the urbanisation. "Devellopment" has transformed it into a series of beautiful but isolated enclaves, leaving visitors feeling like ants scurrying across stretches of concrete jungle in order to reach the next exquisite temple or peaceful garden; voorts zijn we gevlogen naar het Negen Provincien eiland= Kyushu, met zijn moderne stad Fukuoka met zeer fraaie architectuur, ook hoogbouw

(maar met beleid en zorg). Heel fraai. We brachten er een bezoek aan de Robotica exhibition, waar onder andere de Robot voetballers van de wereld competitie te zien waren, die competitie waar Pieter Jonker met zijn Delftse team vast aan heeft meegedaan in 2002. De echte reden voor het bezoek aan dit eiland was het beleefdheidsbezoek door Margriet aan de gouverneur. Daarna naar Kita- Kyushu, op hetzelfde eiland, waar een seminair door de ambassade in Tokyo was georganiseerd over investeren en vestigen in Nederland door Japanse ondernemers. Volgende ochtend een bezoek aan Toto, de maker van sanitair maar vooral ook van de bijzondere WC brillen die nog voor een evolutie kunnen gaan zorgen wat betreft de toilet zorg in Europa. We zullen wel zien maar ons idee is dat er een markt voor moet zijn in Europa: The WASHLET is the TOTO product that will bring about the most immediate and revolutionary change in the way you use the bathroom. In Japan, it has become so popular that it is a veritable part of the culture. The warm water cleansing system makes each visit to the toilet a true delight, and it is an experience that TOTO is eager to spread across Europe.
Daarna een bezoek aan een tomatenkwekerij met volledig met Nederlandse hard- en software ingerichte planten kassen op 8,4 ha naast een soort Energie Centrum waar met energie winning wordt geexperimenteerd en waar bleek dat de solar panels toch wel een erg beperkt rendement hebben en nog zeker geen eerste keus is, zeker voor een land met zoveel geothermische activiteit maar ook nog weinig toepassing; 19 centrales met 3467 GWh/yr, New Zeeland 33 centrales met 2247 GWh/yr; kortom veel ontwikkeling is nodig. Ook in een land als Japan dat al vroeg realiseerde dat zij voor energie voorziening zo van het buitenland afhankelijk waren dat hun verbruik maar 50% is van de USA en de plek was waar het Kyoto accoord de komende Kopenhagen conferentie vooraf ging.
We gingen met de Shinkansen ( betekent nieuwe stamlijn, dus niet de trein

maar de lijn wordt benoemd) de bullettrain, die niet meer de snelste ter wereld is met zijn 300km, Siemens rijdt ergens in Europa met een trein die 350 kan, maar wel een der betrouwbaarste, stiptste sneltreinen die gekend wordt. Het rijdt buitengewoon rustig, het landschap is nog best te zien wanneer het althans zichtbaar is met al de tunnels die voor deze treinen zijn aangelegd.
Wij zitten momenteel, in afwachting van de container met onze spullen in een hotel suite

op een mooie plaats in Osaka, vlakbij de kasteel+ tuin; we hebben uitzicht op een groot park met daarin een replica op ware grootte van het uit 1610 stammende, maar inmiddels in beton uitgevoerd.

Dit nadat het afbranden ervan, door vijandelijke families omstreeks 1635 al voor het eerst, daarna nog bij herhaling tot in WO II toe, een hinderlijke gewoonte bleek. Een park waar een groot honkbalveld in is gelegen en allerlei vrije muziek uitingen kunnen plaats vinden van diverse niveaus. Ook treft men er enkele clochards cq daklozen die, met blauw zeildoek, behuizingen hebben gefabriceerd.

Kortom een land vol tegenstellingen maar ook met veel harmonie zoals dagelijks blijkt in de omgang met deze uiterst vriendelijke goed gemanierde mensen. Wat ze ook in het verleden uitgespookt mogen hebben.
Dat was dan het eerste weekje, afasie ten top.

Een der interessantste feiten heeft zich de afgelopen weken voor gedaan en wel het wegstemmen van de Liberale democratische partij na 50 jaar aan de "macht" geweest te zijn en nu de Democratische partij van Japan met vermoedelijk premier Hatoyama met een meerderheid in beide huizen van het parlement, de Diet ( van het Latijnse Dies, dag; ook terug te vinden in het woord Reichstag; men kwam voor een beraad van een dag bijeen) het land mag gaan regeren.
In een land waar het, volgens onder andere Karel van Wolferen in zijn boek The Enigma of Japanese Power, vooral de bureaucratie en de grote industriele conglomeraten zijn die de macht hebben en ministers en premiers slechts getolereerd worden zolang ze bruikbaar zijn ( waarbij er altijd wel wat te vinden blijkt om ze weg te krijgen omdat er veel geld nodig is geweest om op die posities te komen en velen daardoor boter op hun hoofd zouden hebben) maar geen echte macht en/ of invloed hebben.
De komende maanden zal blijken of Japan inderdaad een functionerende democratie is en het ambtelijk apparaat daad werkelijk beinvloed wordt door de gekozen volksvertegenwoordigers en de ministers en zeker de premier echte macht blijkt te hebben. Een heel interessant land, dat Japan!