Reis naar Perth I

Gepubliceerd op 19 september 2006

Reden van de reis is primair een bezoek van Margriet ter kennismaking met de honoraire consul in Perth. Het aanhalen cq verpersoonlijken van de contacten en evalueren van de stand van zaken; want zoals U in alle Nederlandse kranten kan lezen de paspoorten zijn weer eens in het nieuws en daarbij spelen honoraire consuls in zo een groot land een belangrijke rol.
Een honoraire consul is de vertegenwoordiger van Nederlandse belangen wanneer de afstanden tot de beroepsconsul ( generaal) te groot worden, al was het alleen al door die vele paspoorten die regelmatig vernieuwd moeten worden bij al de reislustige Nederlanders die in Australië verblijven/ wonen. Voorts worden belangen van Nederlanders in Australische gevangenissen door hen behartigd en zijn contacten op handels gebied een onderdeel van hun, ongehonoreerde, werk.
Voor mij was het de aanleiding om die kant ook eens op te gaan zodat we samen een stukje konden reizen om dan verder nog wat extra dagen in het Westen te blijven.
05/09/2006: Avondvlucht naar Perth welke ongeveer 4-5 uur duurt wegens de jetstream die tegen staat, 3100 km is de standaard afstand maar er wordt omgevlogen om de 200 km tegenwind minder lastig te laten zijn; dan ben je nog steeds in Australië; terwijl je vanuit Europa allang in een ander deel van de wereld vertoeft zit je hier nog steeds op/ in dezelfde zandbak met een bewoonde rand.
We komen aan in een leuk boutique hotel.
De volgende dag wordt in beslag genomen door kennismaking met de consul en vervolgens een uitgebreid bezoek aan het oude deel van het Maritiem museum van Freemantle met onder andere de resten van de “Batavia”, rondgeleid door de conservator Jeremy Green

die zo een belangrijke rol speelde bij de berging van de vele artefacten. Een museum dat zeker de moeite waard is om om te rijden en te bezoeken. Er is een nieuw deel in een gebouw met een eigentijdse, bijzondere vormgeving en het historische gebouw met de Gouden Eeuw restanten, alsmede andere ontdekkingsreis relikwieën.
Na een uitgebreid bezoek en een nog uitgebreider inhoudelijk gesprek vervolgen wij met een bezoek en rondleiding in/ aan het historisch museum onder begeleiding van Nonja Peters,

welke na haar boek “Milk and Honey but no gold” over de grote migratiegolf na WO II, nu een tentoonstelling had ingericht over de “Invisible Dutch” en vooral door haar boek “The Dutch Down Under 1606-2006” bij het bezoek van Balkenende een prominente rol had.
Buitengewoon boeiend om te zien en te horen hoeveel de situaties vergelijkbaar zijn qua omstandigheden als bij nu veel vluchtelingen in Europa/ Nederland, vooral qua huisvesting als vaak moeilijke aanpassingen; terwijl de immigranten meestal nog werk vonden en mochten/ moesten werken, terwijl dat in Europa vaak nog onmogelijk wordt gemaakt.
Vervolgens enkele zeer interessante bedrijven van Nederlanders bezocht. Zeer ondernemende bloemen telers die prachtige producten maken met de nieuwste technologie.
De volgende dag wordt deels gebruikt om het Karrakatta War memorial te bezoeken

waar de Nederlanders ter aarde zijn besteld, die aan boord zaten van vliegboten in de haven van Broom toen deze in 1942 door de Jappen werden gebombardeerd en gedood; tevens een bezoek aan het monument ter gelegenheid van de landing van Willem de Vlamingh in 1697 met de schepen de Geelvinck, Nijptangh en Weseltje. Tijdens een reis in opdracht van de VOC werd de westkust bezochten om een verloren schip “de Ridderschap” te zoeken en tevens te kijken of er anker- of haven gelegenheid voor reparaties en schuilen was op deze plek van de wereld op de reizen naar Batavia. Hij beschreef als eerste de Swan river, waar Perth nu aan ligt en bracht de kust verder in kaart tot aan Exmouth en kwam met het advies aan de VOC Australië verder maar niet te bezoeken wegens gebrek aan baten.
Als menselijke blijken van Nederlands bezoek is het voorkomen van een vorm van een altijd erfelijke chondroectodermale dysplasie met de naam Ellis- van Creveld syndroom dat bij Amish gemeenschappen, maar ook bij aboriginal gemeenschappen van West- Australië voorkomt, het was ook een vrij frequente aandoening in de Nederlanden van de gouden eeuw. Daaruit zou kunnen blijken dat Nederlanders langer verbleven of zelfs aanspoelden en overleefden. Dat in deze tijd met DNA onderzoek lijkt een walhalla voor onderzoekers.
De volgende dag verlieten we Perth om een Nederlandse gevangene in Albany te bezoeken in het kader van de consulaire belangenvertegenwoordigingstaak.

West Australië is bewoond door slechts 10% van de hele bevolking terwijl het momenteel verantwoordelijk is voor een kwart van het inkomen door de geweldige export van allerlei mineralen, van goud tot koper en steenkool. Het is een ongelooflijk rijk stuk, zeer oude, aarde, met lange dunbevolkte stukken, deels in het voorjaar prachtig bloeiend, maar ook eentonig, met reuzen bomen in het zuiden, de Red Tingle, Eucalyptus Jacksonii, de Yellow Tingle, Eucalyptus Guilfoylei en de Rate’s Tingle, Eucalyptus brevistylus, prachtige geel boekweit, Canole olie producerende, vlaktes en enorm uitgestrekte graan velden welke de laatste jaren met geweldige droogte te maken hebben.

Vanuit Perth via Armadale, Albany Highway, geen freeway, met brunchstop in Williams in the wheatbelt; vooral veel ontbost land nu bedekt met graan, gras en boekweit, Conola

, althans waar de bomen niet moesten blijven vanwege de harsen die eruit stroomden en gebruikt werden in de Engelse leer industrie.
Arthur River naar het oosten om de omweg te maken via Wagin, te vergeten plaats ( zoals vaker in de nieuwere wereld landen zijn dorpen of gehuchten vaak niet het meest aantrekkelijke reisdoel, al moet je niet vergeten dat het vaak een enorme klus is geweest om dat aangetroffen stuk land uberhaupt een beetje bewoonbaar te maken; rotsen wegslepen, vaak keihard graniet, bomen omzagen, talloze boomstronken verwijderen, omstreeks 1850 zonder al die moderne apparaten), Katanning, idem, Broomehill, je zal er maar wonen, tot het gehucht Borden waar een ondernemende ex- Nederlander ( want wanneer je keuzes maakt moet je ze goed doen en Australiër worden) een graanmolen naar zuid- Hollands ( Hoekse waard) model heeft gemaakt. Zelfstandig in zijn eentje gebouwd

. Aldaar gelunched met kroketten en bijna met rolmops. Door via de prachtige Stewart Range, een NP met wandelmogelijkheid wanneer je de tijd hebt en in Albany naar de gevangenis alwaar Margriet en Paul het bezoek gingen brengen en ikzelf de omgeving, dat wil zeggen het Torndurruo NP, kon bezoeken met rotsen die 400 miljoen jaar geleden aan Antartica vast zaten zodat nu nog dezelfde steenstructuur te vinden is bij de noordkust van Windmill Island in Antarctica als hier bij de zgn Gap en Natural Bridge, en wel graniet. We drijven nog steeds verder weg en zijn nu weer 5 cm verder afgedreven dan een jaar geleden. Het zeer de moeite waard zijnde Albany Whaleworld moest wegens tijdsgebrek links gelaten worden.
Wel gaan we de boeiende kust op aanraden van de cipiers nog bezoeken vanwege het mooie uitkijkpunt en zo zien we enkele walvissen, humbacks, relaxed passeren; enkele surfers die hier al vele jaren komen weten te melden dat zij ze nog nooit zo dicht onder de kust hebben langs zien komen op hun jaarlijkse trek naar en van de geboortegronden. Heel bijzonder, eindelijk walvissen gezien; ook al is veel onder water het blijft een magnifiek gezicht met die waterspuit.
Paul op het vliegtuig en wij gaan de auto terugbrengen naar Perth via een omweggetje langs de zuidkust van Albany naar Augusta en dan langs het wijngebied van the Margaret River, enkele dagen vakantie.