Rondreis Honshu, deel 1

Gepubliceerd op 22 april 2011

Wij, dat zijn in volgorde van geslacht en anciënniteit: Marijke en Kees Emeis, Liesbeth en Herman Gommerts en Margriet en ikzelf, oftewel drie zusjes Bot en aanhang,

vertrekken door de Rokko tolroad voor ons huis richting Arima te nemen. Daar gaan we de Chugoku expressway op en nemen bij Kobe Sanda de Matsuru Wakasa expressway. Op de kaarten hebben deze express way’s in Japan zelden een nummer dus moet je hopen de goede naam te onthouden en vooral de goede richting. De Garmin is over het algemeen redelijk behulpzaam al ontbreekt het om onduidelijke redenen aan updates zodat nieuwe wegen niet vermeld worden.
De snelwegen in de dichtbewoonde gebieden van Kyoto, Osaka, Kobe zijn afgeschermd vanwege fijnstof en geluid zodat er geen enkel uitzicht op de spaarzame beboste inter-stedelijke gebieden is; dit is anders op de wegen die we nu volgen. Hier is uitzicht op rijstveldjes, steile dalen en hellingen en diverse betonneerde waterstroompjes.
Na 1 ½ uur bereiken we het 91 km verder gelegen Amanohashidate. Stairway to heaven betekent het,

doordat er een zandbank tussen de twee oevers van de Mijazu Bay is ontstaan en deze vanaf de erboven gelegen heuvels een stairway lijkt te vormen. Je moet dan wel de eventueel gemaakte foto ondersteboven houden of tussen je benen door kijken. Vooral dit laatste levert hilarische plaatjes op.

De zandbank is 3.3km lang en inmiddels hebben er zo een 7000 pine bomen een vestigingsplaats gevonden. Het bijzondere van deze zandbank is dat er halverwege een zoetwater bron, Isoshi_mizu te vinden is.
Heen wandelen en na het bezoek aan de heuvel met uitzicht tussen de benen en Motoise Kono shrine bewonderen is het terugreizen per snelle boot een genoegen.
Is het inderdaad zo schoon/ mooi dat het behoort tot een van de drie meest bijzonder mooie plaatsen van Japan? Wanneer dat echt zo is pleit dat NIET voor Japan. Wij zijn het daar dan ook collectief mee ONEENS.
Amanohashidata zelf heeft een aardig centrum rondom de activiteit die door de zandbank attractie is ontstaan, maar stelt verder ook niets moois voor en is een heel klein Volendam, met nauwelijks mensen in klederdracht.

We vervolgen onze reis via de 312 richting Kumihama waar we de 670, 11 en 9 vervolgen naar Kinosaki, het onzen dorp waar we al eens eerder hebben genoten van de sfeer en geothermische bronnen. Er zijn talloze ryokans, al of niet met eigen badgelegenheid, maar je moet je eigenlijk niet laten verleiden tot het gebruik van deze, maar de yukata aantrekken en op de geta’s,

de houten sloffen, de straat op klikken en een der zeven public bathes gaan bezoeken. Deze zijn ten eerste ruimer dan de badruimtes in de ryokan en bieden meer mogelijkheden met sauna’s en koud bad. Over die badcultuur van de Japanners kan ik verklappen dat ik inmiddels een groot aanhanger ben. Niet vanwege het openbare karakter, blote mensen zijn voor een huisarts niet zo bijzonder, maar vanwege het empty mind en relaxende effect van het baden. Stel je voor een groot warm bad waar je vrij van alle wanden in kan liggen drijven, gewichtloos kan vertoeven als een ruimte wandeling. Probeer het maar eens. De meeste zijn bovendien vaak heel rustig qua aantal en bovendien zijn Japanners, wanneer ze wel aanwezig zijn, zo beschaafd en bescheiden dat er een opvallende rust is. Ik zal in een van mijn volgende verslagen wel een aantal foto's tonen.
In het voorjaar zijn er ook vele kersenbloesems te bewonderen langs de lokale watergangen.

Kinosaki is ontstaan in een moerasgebied dat door de Maruyama_gawa is gevormd. Dat moerasgebied heette Kinusaki.
Kinosaki heeft wel wat in zijn centrum rondom de onzen. Verkeersluw, veel mensen relaxed op geta's in yukata flanerend cq schuifelend, oorspronkelijk en nog weinig door de betonmafia verpest. Een lange winkelstraat met Japanse waar afgewisseld door tempeltjes en daarachter aan een kant een prachtig kanaaltje met bloesems. 's Avonds feestelijk met lampionnen verlicht waardoor de roze bloesem prachtig wit wordt door de rood absorptie door het kunstlicht.
Heerlijk Japans eten sloot de eerste dag af.

Kinosaki naar Oda via Tottori duinen langs de kustroute.
Natuurlijk de dag weer begonnen in een der onzen, deze keer Ichino_yu,

een der beroemste en in 1999 gerenoveerd met een der pools in een grot. Daarna Japans ontbijt en via de 9 naar Tottori- shi. Volop regen zodat er nauwelijks van uitzichten te genieten was en we de weg vervolgden via de beroemde zandduinen van Tottori. Voor de Japanners misschien heel apart voor ons Hollanders niets bijzonders, nee eigenlijk niets aan, zeker niet wanneer het regent; zo iets als de Bloemendaalse duinen of Wassenaarse slag op een druilerige dag.

De beroemde Mt. Daisen, de vulkaan met Fuji allure was helemaal in mist ingepakt en onzichtbaar.
Weg, de 9, vervolgd richting Yasugi_shi met zijn beroemde Adachi Museum of Art en vooral zijn wereldvermaarde tuinen.
Adachi Zenko, de oprichter cq financier en bedenker van een en ander, reisde all over Japan om naaldbomen en stenen voor zijn landschap tuinen te verzamelen en liet op 165.000m² een zestal tuinen aanleggen: een mostuin, een droog landschaptuin, de Juryu-an Garden met zijn ( overgeplaatste van Juryu-an) theehuis en maples, de vijvertuin, de wit gravel en naaldboom tuin en de Kikaku-no taki waterval, kunstmatig aangelegd.

Alle tuinen zijn niet binnen te gaan maar in volle glorie te bewonderen door glazen wanden van de museum gebouwen welke uiterst geraffineerd uitzicht op de levende schilderijen van de tuin geven, zelfs bij druilerig weer een pracht. Adachi Zenko,

van boerenafkomst, realiseerde zich al snel dat het boerenwerk niet echt lonend was en ging eerst houtskool transporteren, waarbij hij snel ontdekte dat meer houtskool meenemen en verkopen handel was. Van het een kwam het ander en meeliftend met de economische boom na WO II vergaarde hij een vermogen dat gestopt werd in dit museum en tuin. Kunst vooral van Yokoyama Taikan, waaronder het indrukwekkende Mountain after shower, Red Mapple leaves and Summer.

‘s Avonds in een ryokan aan een riviertje met bloeiende Sakura gelegen bij Oda, Hatago Oda Onzen. Lekker bad, goed eten

en lekker slapen.
Voor iedereen begint dat op een futon slapen aardig te wennen.