Rondreis, deel 2; Oda--> Hagi

Gepubliceerd op 24 april 2011

In Oda in de Hatago Oda Onzen ryokan de nacht doorgebracht en maken een ochtendwandeling in de directe omgeving met laaguitwaaierende, plukhoogte, fors gesnoeide vruchtbomen. Blijkbaar is dit een fruitgebied waar het bloeien van de vruchtbomen wel het doel heeft fruit te genereren door na bestuiving echte vruchten te laten ontstaan.

Eerst natuurlijk nog gewichtloos gezweefd in het door de vader van de eigenaar kunstzinnig ontworpen bad. Deze ryokan bezit trouwens een aantal genummerde etsen van in Frankrijk vertoefd hebbende kunstenaars, bv Picasso, Chagall, Braque zodat dat kunstzinnige ook al op andere wijze bleek.
We verlaten Oda en gaan naar de Izumo Taisha. Taisha is schrijn en volgens de boeken is dit een der belangrijkste schrijnen, rangnummer 2 na die van Ise, {verhaal 93 ( te vinden door in de adres balk 112 te vervangen door 93)}. Deze schrijn is vooral belangrijk omdat er in de maand oktober alle 8 miljoen Shinto deities {happyaku man= yaoyorozu no kami (八百万の神), wat letterlijk acht miljoen kami betekent, maar ook geïnterpreteerd mag worden als myriaden of zeer veel Kami} op bezoek komen en dan dus elders niet aanwezig zijn. Hier is de tiende maand de “maand met de deities” en elders is het de “maand zonder deities”. Logisch heh!!
Deities/ Kami wat zijn dat nu eigenlijk? Wij, Margriet en ik, komen tot de conclusie dat ze het best te vergelijken zijn met geesten die je kan/ mag vereren. Die in een boom kunnen zitten, van je voorouders kunnen zijn, in bergen of rivieren kunnen vertoeven. Die je beter te vriend kan houden, maar ook een rol mag laten hebben bij je functioneren; ook je een doel geven nadat je kinderen en vrouw weggespoeld zijn door de tsunami, zie verhaal nr. 110.
Het Shinto leert dat alles een kami bevat (神 "spiritual essence”) een aangeboren bovennatuurlijke kracht die onafhankelijk is van de mens en het wordt omvat ook alle mythologische figuren van de Buddhistische traditie, de Christelijk God, de Hindu goden, engelen, demonen of wat er ook maar te bedenken valt. In de Shinto benadering wordt dat al als Kami beschouwd. Waarom ook niet, respect voor al het andere is een redelijk positieve benadering en zou veel andere interpretaties minder vijandig maken, maar dat terzijde, dat is meer mens afhankelijk dan religie.

Die Kami kan overal vertoeven maar krijgt vaak een huis in de vorm van een schrijn. Door de aanwezigheid van geest van de kami mag men verwachten dat de bezoeker de plek van de schrijn met veel respect en eerbied bejegent, ook al is er vaak niet veel te zien. Het zijn vaak plaatsen met veel Japanse bezoekers, niet om het uiterlijk maar om de innerlijke betekenis, waarbij men met de kami onder andere communiceert door briefjes aan bv een boom te bevestigen.

Zo ook hier. Izumo Taisha is groot, was volgens archeologen vroeger nog veel groter gezien oude tekeningen, zelfs 48 meter hoog en groter dan de Todai-Ji in Nara, mede gebaseerd op het vinden van resten van gevonden houten pilaren in 2000. Behalve de shimenawa, gedraaid stro- touw, waarin men mag

proberen een muntje te gooien om te laten zitten en geluk te brengen is er niet veel zichtbaar dat de moeite waard is. De omgeving is echter fraai en gezien het belang van deze schrijn binnen de cultuurwereld van Japan een omrit waard.
We vervolgen de 9 langs de kust en bezoeken onderweg wat vissersplaatsjes met fors door beton bedekte havens en pieren,

die kleine tsunami’s kunnen weerstaan maar verder niets extra’s zullen leveren behalve het inkomen voor de betonboeren en komen tegen het eind van de dag in Hagi aan. Een oude vestingstad

met een kasteel en door het voortbrengen van later beroemde mensen boven de middelmaat uitgestegen. Dat heeft echter niet kunnen voorkomen dat het inwoneraantal de afgelopen halve eeuw gehalveerd is, van bijna 100.000 naar 55.000, door slecht openbaar vervoer ( ondanks het opgroeien aldaar van Inoue Masaru, bekend als de “ vader van de Japanse spoorwegen”) en het achterblijven tijdens de boom periode, waardor het oude centrum redelijk behouden is gebleven. Goede onzen en na enig zoeken lekker eten.