Toch nog: 2e dag in NT

Gepubliceerd op 7 oktober 2005

Hoe is het nu, never a dull moment. Wil je nog even achteraf een verslag schrijven, voor de lezers en voor jezelf, en dan staat er min of meer aangekondigd een container met onze dertig kuub spullen voor de deur. Weet een ding dat zijn heel veel dozen, dozen met nummers, dozen op een lijst, dozen die op nummer afgestreept worden en dan ook nog naar de diverse vertrekken gedragen moeten worden door zeer behulpzame, goed aan te sturen, spierbonken die verhuizen.
Dat is dan twee dagen, minimaal, andere activiteiten; maar tussendoor lukt het gelukkig toch, anders is er in dit snelle land alweer wat anders gebeurd of zijn we aan onze volgende reis toe. Ja, tussendoor hebben we na heel veel wikken en wegen over vervoer en reizen in de toekomst en het beoordelen van alle rapporten over de voors en tegens van al de verschillende types 4WD’S en SUV’s besloten een Volvo Cross country te kopen, niet geschikt voor het echte off the road werk, maar dat doen we waarschijnlijk toch elders alwaar we kunnen gaan huren.

De tweede dag buiten Darwin werd een echte off the road dag, met een grote 4WD- bus het asfalt verlaten, de East Alligator river ( weet U wel met al die op lekkere hapjes wachtende krokodillen, ja ze lagen en hapten er zeker) over en Arnhemland in rijden, slechts tot de assen in het water. Dit is aboriginal land; dat wil zeggen er was toch niet zoveel te halen door de blanken en toen de Australiërs zo een dertig jaar geleden ontdekten dat een menswaardige behandeling van de Indigenous people toch respectabeler was en dat ook de oorspronkelijke bewoners, gedurende toch al een 40- 50.000 jaren, rechten en bezittingen hadden, ook al was dat in het verleden nooit gedocumenteerd, werden grote stukken, van vooral the Northern Territories, aan de verschillende stammen als bezit toegekend. Het gevolg is dat er slechts na toestemming in gereisd mag worden, toestemming aan vooral door erkende, soms door aboriginals bezeten, reisorganisaties; vaak ook met aboriginal gidsen.
De emancipatie is duidelijk. Met toch de herkenbare ambivalentie na al die jaren andere bejegening en de associatie in het denken met als gevolg verbinden met minder waardig- of verslaafdheid. ( de persfoto uit New Orleans met de blanken met kruidenierswaar die toch nog geholpen waren door een lokale winkelier en de zwarten met hun spullen na een plundering van een kruidenier; vergelijkbare situaties volkomen andere associaties kan je ook hier heel goed voor stellen). Het is heel moeilijk, ook tijdens het congres, om de vaak wat “primitiever” uitziende mensen, vrij grof en lelijk, als collega’s te zien; "toch wel knap dat zij dat ook gekund hebben". Kortom echte emancipatie zal een moeizame lange weg te gaan hebben met als bijkomende probleem dat de cultuur van de aboriginal er niet een is om veel van zijn wijsheden te delen, in tegendeel, veel wordt je pas verteld wanneer je als aboriginal een lange weg gegaan bent qua ontwikkeling. Niet iedereen krijgt ook alles te horen en er wordt zeer weinig opgeschreven.

Prachtig kale geërodeerde zandsteen formaties met deels floodplains en uitgestrekte bossen en billabongs tussendoor. Aboriginals hebben hier vele duizenden jaren geleefd en hebben “de zgn civilisatie zien komen, de ontdekkingsreizigers zien passeren, de zendelingen hun werk horen doen met later de boeren de buffalohouders en de krokodillen jagers.’ We mogen met toestemming en dankzegging aan de Manilakarr people hun gebied bezoeken. Uitgebreid verteld over hun vaardigheden bij het van dit land leven en vooral ook hun kunst. We brengen een bezoek aan een kunstcentrum waar uitgebreid voorwerpen met onbetaalbare prijskaartjes getoond en geproduceerd worden. De prijsvorming is voorlopig nog onbegrijpelijk voor mij als simpele Hollander, ik heb het er in ieder geval niet voor over.
We bezoeken nog een heel heilige plaats met boeiende verhalen over de oude tekeningen op de rotsen en zo mogelijk onheil bij het aanraken van een speciale rotswand en hebben wanneer we weg willen rijden een totaal elektrisch falen van de accu, recent nog vernieuwd, zodat we de eerste uren niet weg komen en pas nadat er via satelliettelefoon om een nieuwe wagen is verzocht kunnen we deze confrontatie met geloof en bijgeloof in onze verhalen bijschrijven. Het gevolg is dat er niet zoveel tijd over is anders kunnen wij niet terug over de inmiddels snel stijgende rivier; 60 km landinwaarts wordt er door een groot eb- en vloed verschil nog een zodanige stroming veroorzaakt dat onze wagen meegesleurd zou worden.