Vietnam proeven, deel 2

Gepubliceerd op 8 augustus 2007

26 juli: Privat Tour transfer to Hue, Marble Mountains, China Beach, Cham Museum Danang, Hai Van pass, Lang Co. Vermeldt het programma. De Marble Mountains

zijn al eerder op weg van Danang naar Hoi An gepasseerd maar worden nu echt bezocht. Er zijn vijf, ongeveer 120m hoge, uitstulpingen van marmer in het overigens vlakke landschap van de sedimentvlakte van Danang. De rest is weg geërodeerd in de afgelopen miljoenen jaren; over zijn de marmer resten van door hitte en druk tot marmer gemetamorfeerde kalksteen. Bij dit proces treedt een herkristallisatie op waarbij de calciet kristallen in elkaar grijpen. Door de druk en temperatuur vind je hier geen fossiele resten meer in.
Er zijn vijf heuvels die de elementen vertegenwoordigen, nl: Kim (metal),Thuy(water), Moc(wood), Hoa(fire) and Tho (earth). Wij bezoeken de Thuy Son, de water berg, met zijn eigen tempels en grotten met grote Buddha beelden. Het is er zeer druk, zelfs al op de vroege ochtend, met Vietnameese bezoekers, pelgrimgangers.
Vervolgens gaan we, via het beroemde China Beach, uit de Amerikaanse oorlog met zijn R & R activiteiten, nu niets bijzonders meer, naar Danang en het Museum of Cham sculptures {afb. 192] met zijn grote en zeker indrukwekkende Cham collectie.
De Cham, zoals al gezien in My Son zijn als volk, van Maleische origine, belangrijk geweest voor, onder andere, Vietnam, in de 4e- 12e eeuw, of ruimer van 2e- 15e eeuw, met hun Champa kingdom dat verindisched werd door handel en contacten met volken in India en het Hinduisme met Sanskriet als heilige taal en vooral in de omgeving van Danang leefde. Bij gebrek aan bouwland een semi nomadisch bestaan of liever gezegd een semi- piraten bestaan met aanvallen op de passerende zeescheepjes. Hierdoor was er een constante staat van oorlog met de Vietnameese volken ten Noorden en de Khmer ten zuiden. Dit duurde tot de 17e eeuw. Vooral hun Cham torens zijn bekend, zoals in My Son gezien en gefotografeerd. Onder invloed van hun contacten met de Arabsiche kooplieden die, op weg naar China, Vietnam aandeden ontstond er een Islamisering. ( Vooral omstreeks 1607- 1676). Nu leven ze voornamelijk in de Mekong delta.
Zij hebben veel interessante resten achtergelaten welke door de Fransen in een, verouderd maar boeiend, museum achtergelaten zijn.
We vervolgen de weg over de Hai Van pas

; er kan ook een, recent met Japans/ USA kapitaal aangelegde, tunnel, de langste met 6,28km van Zuid- Oost Azië, genomen worden, maar dat is natuurlijk minder mooi.
Bovenop de pas zijn wat militaire posten volop kogelgaten die USA gerelateerd zijn.
Verder een fraaie weg, rustig, en goed te nemen. Al afdalend komt men langs de grootste lagune van Vietnam, die bij Lang Co, met fraaie vergezichten. Een plaats om rustig een aantal dagen te verblijven. Maar wij gaan door richting Hue, alwaar we omstreeks 13.30 aankomen.

Hue: is een fors door de oorlog beschadigde stad; het was bekend door zijn oude citadel, maar die is grotendeels verdwenen en wordt nu langzaam maar zeker hersteld. De hoogste vlaggenmast van Vietnam, met 37m. is er en heeft tijdens de drieweken durende bezetting door de Vietcong in 1968 een zegevierende indruk gemaakt; waar de Citadel niet beter van is geworden toen de Amerikanen het daarna uit wraak met de grond gelijk kwamen maken. Toch blijft de lay-out de moeite waard en kan je alleen maar hopen dat, onder andere door de vele bezoekers, herbouw kan plaats vinden. Er gebeurd in ieder geval nu al het een en ander. Buiten Hue, op 5 km afstand is voorts de Thien Mu pagode waar vandaan de monnik Thich Quang Duc per Austin naar Saigon vertrok om met zijn zelfverbranding in 1963 het onmenselijke regime van president Diem aan de kaak te stellen. ( Mevrouw Diem vond die BBQ parties iets om in haar handen te klappen, maar kon het spoedig daarna omver werpen van het regime van haar man niet voorkomen, hij werd daarbij om zeep geholpen, zij was op dat moment overzee).
Vanuit deze pagode is het heel leuk om per boot over de Perfume river weer naar Hue terug te varen en vlak naast het Residence hotel aan te landen.

27 juli

Vroeg opgestaan om voor het vertrek naar het vliegtuig naar Hanoi, toch nog even de beroemde graftombes te zien van Hue. Taxi geregeld en door de ochtendspits naar de tombes van resp. Tu Duc, 1848- 1883, gelijk de langst regerende monarch van welke Nguyen, spreek uit: Nwee-en, dan ook en dat wil wat zeggen want Nguyen is een buitengewoon populaire achternaam in Vietnam waar ongeveer 50% van de bevolking naar die achternaam luistert, kom daar maar eens om met de Nederlandse de Vries. Je wordt dan ook niet met je familienaam aangesproken maar met je gegeven naam, die dan ook vaak weer een aparte betekenis heeft.
Het ging om die tombe; die is gebouwd op een groot stuk terrein waar meneer ook zijn zomerverblijven of de verblijfplaats voor zijn 104 vrouwen en de concubines had. Geen eigen nakomelingen, volgens de lonely planet door de waterpokken maar dat zal wel de bof geweest zijn. Nog wel bijzonder is de stele die een zelfkritisch verslag van zijn regering bevat en de grootste monoliet met een gewicht van 20 ton die er vier jaar over deed om van zijn uitgraafplaats 500km ver te worden getransporteerd. Ook aardig is dat hij nooit hier is begraven, maar elders om grafrovers niet de kans te geven er met zijn spullen vandoor te gaan; de 200 lui die hem begraven hadden werden en passant onthoofd. Lekker volk!
Dan de pracht en praal van keizer Khai Dinh, 1916- 25,

een samengaan van Viet en Euro kunst, drukst bezocht, overdadigst uitgevoerd van de door mij geziene tombes.
Vervolgens Minh Mang, 1820- 40, volgens kenners de meest evenwichtige; inderdaad een harmonieus geheel, maar ook weinig bezoekers en een rustige omgeving vlak aan de Perfumed River. Op de terug reis naar Hue nog en passant een olifant met bereider

.
Uitchecken, naar vliegveld, naar Hanoi airport en naar Hanoi.
Dat viel tegen, wat een drukte. Na de relatieve rust van Hue, waar de sclerosering van het verkeer nog niet zo heeft toegeslagen, zie je hier een chaos die erger is dan Saigon. De snelheid is er door de ongedisciplineerdheid volledig uit. Er tonen zich hier ook meer agenten die zich met aanhoudingen bemoeien.
Hilton Hanoi, vlak naast de opera, is de bestemming, beetje sfeerloos, groot, onpersoonlijk.
Eerste indruk is dat ik aan deze stad op dit moment geen behoefte heb; deze drukte kan me gestolen worden, eigenlijk is het stads gehalte van deze tour met Hanoi erbij te hoog. Bovendien is, wanneer je dan toch besluit om minimaal het Mausoleum van Ho Chi Min te gaan bekijken, en dan vooral naar zijn gebalsemde restanten; na Lenin, Mao toch wel het minste wat je kan doen, het gebouw gesloten. Want….. meneer moet drie maanden per jaar verzorgd worden in Moskou ( of kwade tongen in Lonely Planet beweren bij Madam Tussau)

.
Na deze tegenslagen is het natuurlijk snel een reis van twee dagen en een nacht boeken naar Halongbay. Daarover vertel ik later.

29 juli: 28 juli drie uur in de auto om van Hanoi door de countryside, dat wil zeggen eindeloze rijstpadi’s, te rijden naar Halong Bay. Ha Long= de plaats waar de draak afdaalde; de draak die dit landschap gemaakt heeft volgens de overlevering.
Het zijn restanten van een gebergte keten welke vanuit Zuid- West China zich uitstrekt tot de Golf van Tonkin. Kalksteen formaties uit het Paleozoïcum

. Tevoren kondigt dit zich al aan doordat de vlakke sedimentsvlakte van de rode rivier opeens limestone uitgroeisels toont die blijkbaar meer weerstand tegen de erosie van oeroude rivieren heeft kunnen bieden. De karstvorming in de tropen, het oplossen van het calciumcarbonaat in de kalksteen, verloopt anders doordat het kalksteen vaak bestaat uit hard rifkalk, zeer massief en goed bestand tegen mechanische erosie, met ertussen gelegen, makkelijker door tropische regen, wegspoelbare, mergel- en kleilagen. Deze tropische regen bevat als grondwater, door de volop aanwezige vergane plantenresten, veel humus- en koolzuren met een sterk oplossend vermogen voor het kalksteen waardoor veel sneller grote diepe putten, dolines, ontstaan die weer sneller, door datzelfde oplossende vermogen, trechtervormig worden waartussen ronde bergtoppen en later kegels blijven staan. Erom heen speelt de zee

.
Dit is wat Halong Bay zo bijzonder maakt; samen met Guilin in China en Krabi in Zuid Thailand vormen de Karst formaties een wonderbaarlijk schouwspel met vooral bij opkomende of ondergaande zon een spectaculair, rustig schouwspel. Ondanks de tientallen jonken welke elke dag tussen 11 en 12 bezoekers lossen en laden voor een twee of meerdaagse tocht met overnachting ergens in het drieduizend eilandjes rijke gebied. Behalve in de haven waar het de bekende Zuid- Oost Azie chaos, mierenhoop maar toch een of andere orde, is en iedereen min of meer op tijd zijn of haar bestemming bereikt.
Mijn jonk is een prachtig nieuw, met erg koude, verkoudheid veroorzakende, airco uitgerust schip met alle comfort in de eigen cabin voor in het schip.
Er wordt vlot vertrokken en rustig koers gezet met rondkijken, bezoeken van een visserdorpje te water. De rondtrekkende vissers hebben zich in navolging van de jager, verzamelaars welke als nomaden rondzworven achter de vis aan nu ook gesettled op een plaats, nog steeds drijvend, maar wel met aqua cultures, met zelfs export. In de gemeenschap van 300- 600 mensen is er zelfs een schooltje, een medische post en een museum.
Zoals te verwachten heeft de tand des tijds of te wel het oplosvermogen van water voor kalksteen voor grotvorming

gezorgd. Er zullen er nog talloze niet ontdekt zijn, maar een ervan de “Hang Sung Sot”wordt door ons schip bezocht met drie enorme fraai verlichte zalen en een phalusvormig onder 45º uitstekend vormsel van 1 ½ m met een doorsnede van 10cm, uitzonderlijk omdat het geen stalactiet en ook geen stalagmiet is. Gniffelend wordt het door de vooral Aziatische bezoekers bekeken. De BBQ bij maanlicht is een aparte ervaring met de spookachtige silhouetten van de eilanden op de achtergrond. De zonsopkomst om 05.00 is minder spectaculair door een lage bewolking, maar levert toch enkele aardige plaatjes op.
Om 11.30 weer aan wal en terug naar Hanoi. Warm, moe en voldaan het drukke Hanoi verder gelaten voor wat het was, nog wel even het museum van de revolutie bezocht om de hoek van het Hilton zodat Dien Bien Phoe en Tolkin en Amerikaanse marionetten regering en Amerikaanse adviseurs vanaf 1956 nog aardig eenzijdig belicht werden.