21 juli Vietnam, Ho Chi Min City, HCMC, Saigon: Prettige atmosfeer, nauwelijks snelheidsmaniakken,
Veel brommers, nauwelijks auto's
allemaal zonder valhelm; weinig auto’s volkomen veilig gevoel op straat; wat kinderen die iets willen verkopen; wat mannen die je met de brommer een rit aanbieden, of per cyclo, hetgeen dankbaar aanvaardbaar wordt wanneer blijkt dat, na een lange wandeling, het War Remnants museum gesloten is; er wordt gelunched. Met zo een stappenteller weet je dan dat er 19.000 steps zijn gemaakt. Dat ging als volgt: tegenover het hotel is de Opera of muncipal theathre, het Rex hotel, French Colonial Hotel de Ville, Museum of Ho Chi Min, Reunification Palace= het oude presidents paleis,
Presidentieels Paleis HCMC
daar langs en dan omzwervingen door het Cong Vien Van park naar het War Remnants museum dat zoals reeds vermeld, gesloten blijkt voor de lunch, waar een cyclo mij op wijst. Deze cyclo brengt me vervolgens naar de op forse afstand gelegen Jade Emperor Pagode, vervolgens de Notre dame, ook gesloten, en het postkantoor, van buiten in dezelfde Frans koloniale stijl als het hotel de Ville, maar van binnen fraai. De cyclo fietst me alsnog naar het War Remnants museum
Remnants of American War
en stelt voor op deze Vietnam War herinneringsdag ook maar even met een bevriende taxichauffeur naar de tunnels
Nauwe tunnels, HCM route
te gaan, wat op zich meer dan de moeite waard van een 3 kwartier heen en dan weer terugreis blijkt. Zo dient deze cyclobestuurder al snel als gids in deze onbekende stad. Gegeten in Lemon Grass, aangeraden in LP, zeker goed adres voor lekker Vietnamees eten.
Jade Emperor pagode: een van de vele pagodes zoals te zien in China, Indonesië en waar niet in Azie en op zich niet zo verschillend; al is het interessant eens de beschrijving te volgen in LP. In 1909 gebouwd door de Cantonese congregatie en is een der kleurrijkste van HCMC. Het mooi gesneden houtwerk is hier opvallend met, uit versterktpapier mâché gemaakte, beelden uit het Buddhisme en het Taoisme. Rechts bij de ingang Mon Quan met zijn zwarte baard, god van de poort, met Tho Than de god van het land tegen over zich. Zo kan ik nog wel even doorgaan met te vermelden wat de LP vermeldt, maar de geïnteresseerde kan dat zelf lezen.
22 juli Mekong delta. 07.00 gestart. Ruim een uur naar My Tho, Ben Tre toerist onderneming, vlak bij nieuwe, in aanbouw zijnde reuzenbrug; daar vandaan per motorboot een der brede armen van de Mekong
Mekong delta
over naar Unicorn Island met 500 inwoners, kokospalm nijverheid en bijen volken en dien ten gevolge honing productie, na bezoek aan de nodige winkeltjes een peddeltocht door een der kanaaltjes. Daarna naar Phoenix Island met coconut monk settlement, een min of meer dwaze monnik heeft daar een vreemd park gecreëerd, dwaze bedoening; nutteloos als reis bestemming, vervolgens naar Ben Tre province het TanThach canal in met coconut candy mill en bee farm’s en op elk der bestemmingen een slang om vast te houden en mee gefotografeerd te worden. Lunch gebruikt, tegen belachelijke hoge prijs. Terug rit naar HCMC en nog wat sight seeiing. Giac Lam Pagode, uit 1744, LP 334, pagode; daarna Quan Am, LP 339 pagode. Inmiddels regenbui, ontzettend veel lawaai van verkeer en natte wegen.
23 juli
Vlucht Saigon naar Danang en dan per auto naar Hoi An: Hoi An:Wat een spektakel vanaf de brug: tientallen visbootjes landen vis aan
Vis in overvloed in Hoi An
in een grote hoeveelheid manden en de vrouwen op de wal nemen het over; net als in Ghana, en wie weet waar ter wereld eigenlijk niet, wordt het markt wezen beheerst door vrouwen. Maar wat een kleurig schouwspel,
River view Hoi An
je blijft verbijsterd door de kleurenpracht naar het schouwspel kijken en probeert de prijsfoto te schieten; wat moeilijker blijkt dan gedacht.Wanneer je over de markt loopt, waar die vis wordt aangeland, ruikt het er naar verse vis, dat is eens wat anders dan de lucht in Nederland of in Asterix. Verder is het een grote bedrijvigheid, netten boeten, bootje leeghozen, heen en weer varen, handelen, vis overnemen etc. Na enige tijd losgescheurd van dit alles en de rest van het serene Hoi An bekeken.
Fuik plaatsen
Cultureel erfgoed. Voor Amerikanen of Aussies met gebrek eraan misschien erg indrukwekkend, voor de verwende Europese reiziger, zeker aardig, maar na al die andere landen toch een beetje van hetzelfde, de overdekte Japanse brug
Japanse brug Hoi An
haalt het niet bij de Ponte Vecchio, hoeft ook niet, maar toch, en dat oude huis of die oude pagode is er weer een. Leuk qua sfeer en goed dat er bewaarneiging is na al die destructie die dit land mocht ondergaan in 100 jaar oorlog en daarom alleen al het bezoeken waard. Wel is Hoi An historisch gezien een belangrijke plaats doordat het door de eeuwen heen voor Portugeese en Hollanders De havenplaats in Vietnam is geweest.
24 juli Vroeg in de morgen een autorit naar My Son met zijn Champa kingdom Unesco World heritage site. In een dal met als zijkant het Cat’s Tooth Mountain massief, Hon Quap, is omstreeks 4e eeuw hier een intellectueel en religieus centrum ontstaan tot 13e eeuw. Tempels waren gewijd aan Cham koningen
My Son Champa tempels
en veronderstelde heiligheid en Shiva die als stichter van de Cham dynastie werd beschouwd. Men denkt dat tijdens de top van hun beschaving de toppen van de gebouwen met goud bedekt zijn geweest. Onderweg naar My Son nog een bezoekje gebracht aan op heuvel gelegen Mountain Church met door ligging een mooi uitzicht over de rijstvelden.
25 juli Duiken bij Cham Island, 1 uur varen vanuit haven van Hoi An. Eindelijk, voor het eerst sedert 2000, weer eens het water in. Beetje spannend, want ondanks 70 duiken is er intussen gedotterd en vijf jaar niet meer gedoken. De routine komt vrij snel weer boven en, ondanks het matig zicht, wordt er weer genoten van wat anemonen en redelijke vis activiteit. De middag duik, bij de zgn Pinnacles, is spectaculairder door beter zich, meer koraal en meer vis. Mooi dagje op zee.
