17 maart Jurriaan reist niet naar Japan
Gepubliceerd op 17 maart 2011
De reis van Jurriaan naar Japan gaat niet door.Alles bij elkaar: de trek van Japanners uit het noorden naar de rest van het land en daardoor volle hotels en voorzieningen, de onzekerheid in het algemeen, de dreiging van een nieuwe aardschok en zijn directe gevolgen op de oncontroleerbaar blijkende situatie bij de kerncentrales, hebben tot dit, wijze, besluit geleid. Ook al wonen wij 900 km van de centrale vandaan, de bijkomende factoren zijn doorslaggevend geweest. Hoe jammer het ook is. Het was een ontzettend leuk idee om met een van de kinderen mooie interessante zaken in Japan te bekijken. Er is zo veel.
Japan loopt niet weg; of het er nog van zal komen weten we niet, van uitstel hoeft geen afstel te komen al blijft de afzienbaarheid van de huidige situatie nog zeer ongewis.
Dat is het volgende punt.
Het is hier voorlopig nog niet over. Los van de dreiging van nog nieuwe aardschokken is de situatie bij de kerncentrales voorlopig nog niet voorbij. Het is niet een ontploffing zoals bij Tsjernobyl of een atoombom op Hiroshima of Nagasaki, maar een doorlopend ellendig verhaal.
Dosis meters hebben we nodig.
Meters om te weten hoe het is, hoe onze omgeving bedreigend voor onze gezondheid is. In een normaal modern land verwacht ik dat je die taak naar de overheid kan delegeren. Waar blijf je wanneer je al deze taken zelf zou moeten gaan doen. Het is namelijk niet alleen meten maar ook interpreteren en de juiste nuances aanbrengen op basis van deskundigheid en dan adviseren.
Waarom dan toch hier meters voor onszelf. Omdat de overheid nog minder betrouwbaar is dan in het algemeen.
De Japanse overheid is blijkbaar bang voor paniek. Lijkt te denken dat beperking van het slechte nieuws verstandiger is dan goede complete nieuwsverstrekking, dus ook van slecht nieuws.
Duidelijke complete voorlichting geeft mensen de mogelijkheid hun eigen intelligentie te gebruiken en besluitvorming te doen plaats vinden op basis van ratio en emotie en niet alleen emotie. Paniek ontstaat juist door onzekerheid en bij falen van een overheid bij haar taak om open voorlichting te geven.
De gemiddelde politicus in dit land loopt aan de leiband van de zeer machtige bureaucratie en industriële powerbrokers, zoals van Wolferen indertijd in zijn prachtige boek The Enigma of Japanese Power zo treffend beschreef, en is vooral bezorgd over zijn herverkiezing en wil niet in een negatief daglicht komen. Slecht nieuws vertellen is niet goed voor je herverkiezing en je latere toekomst in die powerstructuur met al zijn mogelijkheden tot verrijking. Bovendien is het heel erg om gefaald te hebben als Japanner. Zo is het slechte nieuws geassocieerd met gefaald hebben en dat vergt heel veel openheid, zoals heel voorzichtig door de met tranen bevlekte president van Toyota werd gepoogd het afgelopen jaar, maar Japan heeft wat dat betreft nog ver te gaan. De gemiddelde politicus is erger dan de gemiddelde Japanner wat betreft openheid.
Waar hebben we het nu eigenlijk over bij al die stralings ellende:
Het gaat over Sieverts, een dosis maat voor de hoeveelheid ioniserende straling waaraan men is blootgesteld gedurende een bepaalde tijdseenheid.
Het is een maat voor het biologische effect in tegenstelling tot de maat voor bijvoorbeeld het natuurkundige effect.
Vroeger de Rem, nu de Sievert of liever het duizendste deel, de milliSievert, mSv of zelfs weer een duizendste lager de micro, μSv, om hoeveelheden aan te geven met natuurlijk de duur van de expositie als belangrijke andere eenheid determinant.
Die duur is vooral van belang. Zo is die CT scan die genoemd wordt niet echt geruststellende wanneer je de hele dag in die scan komt te liggen, of zelfs dagen. Dan ga je praten over cumulatie van hoeveelheid. 20 mSv per jaar mag voor een nucleaire werker.
Een vlucht Londen- Tokyo via de poolroute levert 6μSv per uur, voor een bemanning met een vlucht per week New York-Tokyo: 9 mSv/jaar; roken van een pakje per dag 9 mSv per jaar aan stralingsbelasting.
De natuurlijke achtergrond straling in de Westerse wereld is 1- 3 mSv per jaar, maar kan oplopen in bepaalde gebieden door natuurlijke oorzaken tot 50 mSv per jaar.
Terug naar de werkelijkheid van Japan: Hier in Japan was in Tokyo maandag een niveau van 0,8 μSv/ uur, 22 keer normaal, ver onder beschadigend niveau, maar wat betreft veiligheid is die 400 mSv per uur die enkel dagen geleden bij de centrale werd gemeten 20 keer de jaarlijkse dosis voor een nucleaire werker, dus al veel minder gezond.
De hoogte van de radioactiviteit is voor grote delen van Japan niet het probleem, het geschokte vertrouwen in de maakbaarheid en bestuurbaarheid van de samenleving is en de onzekerheid door de onmacht van de deskundigen is veel ingrijpender. Dat tezamen met de boosheid omtrent beleidsbeslissingen door de technische mafia is veel belangrijker.
Maar: onze veiligheid is niet in het geding. Helaas zal mijn voorraad oud Hollandse kaas niet door Jurriaan aangevuld worden, maar dat is in deze omstandigheden een puur luxe probleem.
Heel veel dank voor al het medeleven. Het is heel fijn zo veel uit de normale wereld te horen. Ga vooral door met reacties en berichtjes want anders is het toch maar heel eenzaam hier.