Australië verder, deel II

Gepubliceerd op 15 oktober 2008
Op aanraden van bezoekers uit Londen die we in Windjana NP tegen kwamen gaan we nu richting Mornington Wildlife Sanctuary. Zij waren er vanwege de comfortable rust, in safaritenten, en de vele vogels en excursies 5 dagen gebleven. Het sanctuary is van het Australian Wildlife Conservancy, een ngo met nog 17 andere sanctuaries in het bezit.
Mornington is een oud cattle station met een omvang van 358.274 ha waar een aantal bedreigde vogel- en plantensoorten voorkomen en er lopen de nodige wetenschappelijke onderzoek programma’s. Onder andere ook naar de wijze waarop regelmatig branden moeten worden aangestoken om de biodiversiteit hand te haven. De overal groeiende spinifex heeft bv een drie jarige cyclus van branden nodig om nieuw zaad te kunnen schieten en handhaving van soil vasthoudende vegetatie. Spinifex, Triodia pungens, werd door de aboriginals gebruikt voor allerlei doeleinden, van hechtdraad tot lijmbereiding. Het branden moet aan het eind van het natte seizoen gebeuren in de vorm van zacht branden i.t.t. de wilde branden met grote, vernietigende, hitte ontwikkeling in het droge seizoen en wordt in Mornington op gang gebracht door het vanuit een helicopter uitwerpen van firestarters. Voorts is er veel activiteit in het park gericht op het doen verdwijnen van wilde/ verwilderde geïmporteerde diersoorten en het allerbelangrijkste het weghouden van de Cane Toad, de agapad of reuzenpad, Bufo marinus, die door zijn giftige klieren en vooral erg giftige tadpoles, kikkervisjes, dodelijk zijn voor alles wat hen eet.
We melden ons per radio
Melden ons per radio
Melden ons per radio
aan het begin van de 53km= 1,5 uur lange weg aan bij het sanctuary en volgen de door Baob omlijste weg
Baobs omlijsten de weg
Baobs omlijsten de weg
, al Australian Busterds ontmoetend
Australian Busterds
Australian Busterds
en creeks overstekend
Creeks doorwadend
Creeks doorwadend
. Een zeer vriendelijk welkom en spoedig bezoeken we delen van dit oude cattle station, het Bluebush en het Cadjeput hole met een ontmoeting met een Rainbow Bee-eater, Merops ornatus, een Yellow spotted Monitor, Varanus panoptes rubidus.
Rainbow bee-eaters
Rainbow bee-eaters
Yellow spotted monitor
Yellow spotted monitor
Cadjeput bij sundown
Cadjeput bij sundown
Sir Johns Gorge
Sir Johns Gorge
De volgende dag was het een paradijsje in de Dimond Gorge.
Dimond Gorge luchtopname
Dimond Gorge luchtopname
Een plaats waar men af en toe een dam wil maken om Australië van zijn waterprobleem af te helpen.
Regelmatig wordt om aan te geven hoeveel water in het natte seizoen door, onder andere, deze gorge gaat gebruikt gemaakt van de in Australië gehanteerde volume maat Sydharb of Sydarb= de inhoud van Sydney Harbour, ongeveer 500 gigalitres. Er gaan enkele Sydney havens per uur door deze gorges heen en dat vinden sommige mensen zonde. Het zou handig gebruikt kunnen worden in deze droge tijden en de toenemende tekorten door grootgebruik. Er werd in het jaar 2000 24.909 gigaliters door Australië gebuikt, waarbij de landbouw 60% hiervan nodig had, dwz 33 Sydharb’s. De dam is er niet gekomen.
Het 1,8 miljard jaar oude zandsteen van de King Leopold Range ( welke naam ze ook al weer willen veranderen omdat de naamgever als Koning van België en privé eigenaar van de Kongo minder aardige dingen met de locale bevolking, van die Kongo, heeft gedaan) wordt door de Fitzroy river doorsneden en vormt een prachtige plek waar we met twee zgn. Canadese kano’s
Dimond Gorge
Dimond Gorge
in alle alleenheid van mogen genieten. Prachtig. Het water is heerlijk, de natuur overweldigend, kortom: vakantie. We eindigen de middag bij Sir John gorge met zijn vogels. Het eten in het restaurant is goed en de nachten met sterrenvolle hemels indrukwekkend.

Terug naar de GRR en vervolgens naar Mt Elisabeth station, een actief cattle station met kampeermogelijkheid. Via Ellenbrae station met zijn Nederlands sprekende gastvrouw en talloze Double- barred Finches,
Double barred finches
Double barred finches
Taeniopygia bichenovii. Branden passerend
branden
branden
komen we veilig bij het 1 miljoen ha grote El Questro resort aan. Een, alweer, oud cattle station dat in de vaart der volkeren is meegegaan en een populaire bestemming blijkt te zijn met o.a. een exclusieve, $ 2000,= per nacht, faciliteit maar ook een camping en zelfs privat spots aan de rivier.
Veel rough 4 WD tracks waarvoor we gezien het ongemak niet echt warm lopen, maar ook simpele dirtroads zonder al te veel boulders naar mooie plekken zoals we de volgende dag bemerken wanneer we naar de Zebedee Springs
Zebedee Springs
Zebedee Springs
gaan een autoband mollen
Band gemold
Band gemold
en de Chamberlain Gorge
Chamberlain Gorge doorvarend
Chamberlain Gorge doorvarend
doorvaren en stiekem enkele rockpaintings zien.
Geheime Wallpainting
Geheime Wallpainting
( Er is een conflict, nu bij de High court, over centen met aboriginals en over het spreken over en laten zien van deze rockpaintings. Op typisch Australische wijze werd er uiterst stuurs gereageerd op vragen over locatie van deze paintings. Gelukkig is er met zelfredzaamheid en verkijker toch een en ander te ontdekken, wanneer je weet waar je moet kijken. Overhangende rotsen, afgeschermd en min of meer bereikbaar). Nog een enkele Osprey met vangst.
Osprey met
Osprey met


De volgende dag naar de Emma Gorge, een 3 kwartier min of meer hobbelig rotsblokken overklimmend
Hevig pad naar Emma Gorge
Hevig pad naar Emma Gorge
wandelpad. Zeker de moeite waard, een prachtige poel is de beloning
Emma Gorge pool
Emma Gorge pool
. Ook zijn er en passant nog enkel rockpaintings.
Wall painting Emma Gorge
Wall painting Emma Gorge
De faciliteiten bij de ingang van de Emma Gorge werden in 2005 door een overdaad van water en sediment, lees rotsblokken, vernietigd. Niet ongebruikelijk in een gebied waar soms 20 meter niveauverschil kan ontstaan.

Verder richting Kununurra en einde GRR. We bereiken asfalt en stranden prompt omdat we de reserve tank niet hebben omgezet, lege benzine slang wordt handmatig pompend opgelost, na telefonisch advies. Er is weer Cellulair ontvangst, maar ook in de outback waren we door het huren van een satelliet telefoon bereikbaar. Na het mud avontuur bij Mungolake op een van de vorige reizen vonden we bereikbaarheid toch wel belangrijk. Voor echte noodgevallen is er trouwens ook een safetypakket bij de Bushmaster te huren met recovery materiaal en ook een noodbaken welke actief aangezet moet worden maar verder overeenkomt met de op zee en in de luchtvaart gebruikte noodbakens. Niet nodig gehad!

Kununurra biedt een aantal mogelijkheden voor sight seeiing en de omgeving te verkennen, zeker het door een stuwdam, voor de uiteindelijk niet ontwikkelde katoenindustrie, ontstane Lake Argyle en een diamant mijn. We hebben een soort van haast, houden niet zo erg van de civilisatie, bovendien is het bloedwarm met 42°C, zodat we gauw verder gaan op de Great Northern Highway, de tweebaans asfalt weg terug naar Broome, via Halls Creek en Fitzroy Crossing. We willen het sedert een film erover in 1983 beroemde Bunle Bungles in het Purnululu Nat. Park, World Heritage listed (!), bezoeken. Het Warmun Roadhouse heeft een camping zodat we de volgende ochtend de 53 km= twee hobbel uren weg naar het visitors centrum kunnen gaan.
Bungle Bungles
Bungle Bungles
We krijgen snachts voor het eerst te maken met water dat uit de lucht valt. Het einde van het droge seizoen? Een zwaluw maakt nog geen zomer, maar toch fijn dat we de grote dirttrack achter ons hebben, al is het voor dagen vast komen te zitten ook weer eens wat anders.

Purnululu en vooral de Bungle Bungles tonen nog duidelijker dan elders hoe erosie landschappen vormt. De Ord rivier strooide 300- 350 miljoen jaar, dus vrij recent, zand, keien en klei neer vanuit de langs de Osmand Fault ontstane Osmond range. Door de steile hellingen aan de randen en de daardoor hoge energie van de rivieren konden grote brokken worden meegesleurd en verderop, bij vertraging van de watersnelheid worden gedeponeerd, zoals we zullen zien in de Echidna kloof. Bij kleinere stroomsnelheid wordt vooral fijner materiaal meegenomen en gedeponeerd, de erboven liggende lagen veroorzaken weer zoveel druk dat de clastische, door breken ontstaan, rots of monominerale korrels samen met als cement werkend klei en/ of siliciumdioxide worden samengeperst tot wat we zandsteen noemen ( met calciumcarbonaat als cement ontstaat wat we kalksteen noemen). Dit proces elk jaar weer tijdens de moesonregens plaats vindend zorgt voor laagsgewijse sedimentsopbouw. Verschillende soorten, qua samenstelling en dikte, lagen ontstaan bovenop elkaar. Met afhankelijk van bv kleigehalte ( klei is eveneens een clastisch materiaal met grotendeels een kleinte van de korels van minder dan 2 µm, maar vooral veel kleimineralen bevattend) verschillende mogelijkheden voor bacterie groei of kleuring door de aanwezigheid van mineralen. Bv Fe= ijzer zorgt voor een roest= ijzeroxide= Fe2O3 kleuring, roze tot terra cotta; mangaan voor een purple effect. De weinig klei bevattende lagen zijn meer water doorlatend waardoor weer makkelijker algen, cyanobacteriën, groeien en een donkere kleur veroorzaken. De hardere stukken, minder doorlatend, zijn bedekt met een patina van ijzer of mangaan en hebben een oranje kleur en beschermen de lagere zachtere delen tegen erosie.
Net als bij Kingscanyon ontstaan in deze plateaus later weer groeven en een bijenkorf structuur door deze erosie
Vorming bijenkorven
Vorming bijenkorven
Bijenkorven Kings Canyon
Bijenkorven Kings Canyon
Bungle Bungle bijenkorven
Bungle Bungle bijenkorven
gedurende de laatste 20 miljoen jaar. Het proces is hier verder en dieper zodat echt korven zijn ontstaan en op vele plaatsen is het geheel verdwenen zodat er nog maar een gebied van 10 km is waar het, als Bungle Bungles, in volle omvang te zien is. Men verwacht nog een 7 miljoen jaar te hebben voordat ook dit verdwenen is.