Australië verder ontdekken I; Gibbs River Road

Gepubliceerd op 14 oktober 2008

Het werd tijd voor een voortzetting van onze ontdekkingstocht van Australië. Deze keer hadden we onze keus laten vallen op het Noord Westen, met zijn nauwelijks ontwikkelde infrastructuur en veelheid van dirtroads of no- road at all.
Dit gebied, de Kimberleys, is het Noord Westelijke deel van het Australian shield of Western Plateau welke gevormd wordt door de oudste gedeelten op aarde, de zgn cratons, die drijvende stukken brood in de oersoep die de vloeibare aarde ooit was, 3,5 miljard jaar oud, met ertussen grote gebieden door sediment neerslag vanuit wegeroderende oergebergten gevormd. Dit geeft, zeker wanneer door de sedimentvlaktes rivieren hun weg hebben geschuurd, prachtige gorges met de structuur van horizontale lagen in de wanden.

Wanneer die lagen dan nog verschillend van bv klei gehalten zijn krijgen ze variabele kleuren, vooral wanneer dat klei ervoor zorgt dat de bekende cyanobacteriën, die van de Stromatolieten uit een van mijn vorige verhalen, weet U wel, nr. 38, (oerleven, ook zo een 3 miljard jaar oud en het eerste leven) weer verbindingen aangaan die harder zijn en minder makkelijk wegslijten. Er blijkt een hoog ijzer gehalte in dit sediment te zitten waardoor het een rode kleur krijgt aan de oppervlakte waar het ijzer tot roest oxideert. Dat ijzer neerslaat in het sediment zou passen bij het stijgen van het zuurstof gehalte op aarde door de ontwikkeling van meer plantengroei.

Kortom het belooft een landschappelijk interessante reis te worden met prachtige gorges en vele variaties bij de vergezichten door de grillige effecten van erosie op dit zeer oude materiaal. Het opvallende van Australië is dat het eigenlijk grotendeels afgevlakt is door zijn enorme ouderdom. Wat er aan bergen was is allang weggeslepen door zand, keien, water en wind. Zoals ook in het midden van de USA 2- 3 kilometer hoogte is verdwenen bij Zion, Great Canyon, Colorado.
Australië heeft dan ook nauwelijks bergen, maar vooral dalen.
Voorts leek het een uitdagend gebied door het ontbreken van geasfalteerde wegen. Het gebied is een groot deel van het jaar, november- april, niet toegankelijk doordat de moesson er voor grote overstromingen zorgt die wegen onberijdbaar maakt. We zagen dit al in de buurt van Darwin. Dat hele vlakke noordelijke gebied van Australië is een aantal maanden van het jaar gewoon geïsoleerd. Homesteads zijn nauwelijks bereikbaar, soms ook niet per vliegtuig omdat de veldjes te soppy zijn geworden. Uitdagend om aan het eind van de regentijd nog eens terug te gaan, maar nu gaan we aan het einde van de droge tijd een kijkje nemen.

Kimberleys, genoemd naar John Wodehouse, de 1st Earl of Kimberley (British colonial secretary; 1870–74, 1880–82), in 1879 door de explorer Alexander Forrest’s welke op zoek was naar vruchtbare weidegebieden.
We vliegen vanuit Sydney 5 uur over woestijn;

een grote enorme zandbak, met halverwege Alice Springs, maar verder eigenlijk geen sporen van infrastructuur, soms een enkele ver te volgen streep van een dirtroad

.
De aboriginals laten geen vanuit de lucht zichtbare sporen achter. Wel zijn deze “First Australians”zo goed als zeker vanuit dat Noord Westen 40.000 jaar geleden het continent steeds dieper ingetrokken. We landen in Broome, de stad die ontwikkeld is om de parelvisserij een basis te geven. Verder is het niet onaardig, maar ook niet meer. Je kan er boodschappen doen om twee weken onderweg te kunnen zijn. We kunnen onderweg wel roadhouses verwachten waar benzine/ diesel te krijgen is en soms wat meer, maar veel moeten we er niet van verwachten is ons duidelijk geworden uit de beschrijvingen. De volgende echte plaats ligt nu ook niet dramatisch ver weg, maar wanneer we de Gibbs River Road in het 240 km verderop gelegen Derby laten beginnen is er een 670 km te gaan tot het kruispunt met de Great Northern Highway, zonder bruggen, met talloze rivierbeddingen, al of niet droog, en vele kilometers ribbels. Het is de bedoeling regelmatig zijweggetjes te nemen, 50 km in twee uur, naar mooie plekjes.

Via Britz is een zgn Toyota Bushmaster gehuurd. Een Toyota Landcruiser, de beste, meest gebruikte 4WD in Australië, en vermoedelijk de hele wereld. De Nissan Patrol komt mogelijk een beetje in de buurt, onze Prado is er vanaf geleid. Het dak is verhoogd

zodat er in gestaan kan worden, en er kan bovenin, eigenlijk niet uitvoerbaar in de te verwachten tropische hitte, geslapen worden. Er zit een koelkist in, wat ontzettend heerlijk is, een goede airco in het bestuurders deel en allerlei kastjes. De extra dieseltank is goed voor nog eens 90 liter en een ingebouwde watertank voor 50 liter. Kortom een goede wagen voor deze reis.
4WD ervaring hebben we al. Een goede tweedaagse cursus in het verleden en regelmatig toch wel onverhard rijden, steile hellingen op en af nemen, riviertjes doorkruisen en een beetje softzand rijden, alsmede vastraken tot aan de assen op een mudroad doen ons besluiten geen onverantwoorde risico’s te nemen met op deze reis te gaan met deze auto.

Na een nacht in Broome bekijken we bij Britz de, uitstekend instructieve, DVD over de auto en we gaan op weg. Om de eerste ervaring op te doen besluiten we, op aanraden van een bezoeker, naar het 200km noordelijk gelegen Cape Leveque te gaan, zo mooi aan de Indische Oceaan, net als Broome trouwens, en echt in de outback. Het is een lange, corrugated, weg en het Kooljaman Resort met kampeer mogelijkheid ligt heel aardig, maar is eigenlijk het omrijden niet waard. Dat weten we dan ook weer. De volgende dag terug naar Broome en ontbrekende boodschappen alsnog inkopen om vervolgens via Derby met zijn prachtige en beroemde ( omdat hij als tijdelijke gevangenis voor aboriginals op doorreis naar een gerechtshof werd gebruikt)

Bottletree of Boab boom, Andonsonia gregorii, aangespoelde uit Madagascar vanuit Afrika of overblijfsel uit de tijd dat Australië en Afrika als Gondwana tot ongeveer 65 miljoen jaar geleden nog aan elkaar zaten en daar Baobab heet= Andosonia digitata, grandidieri en madagascariensis.
Hetzelfde is te constateren bij de Fig tree, Ficus racemosa, die ook verwanten heeft in India, Afrika en Zuid Amerika. De Boab heeft geen voor datering bruikbare jaarringen zodat leeftijd onduidelijk is, het zou moeten kunnen via C14 bepaling en ook al geeft Wikipedia aan dat daarover niets te vinden is, geeft Tree Physiology http://heronpublishing.com/tree/summaries/volume27/a27-1569.html aan dat er een boom van 1275 ± 50 yrs gevonden is.
Het is een indrukwekkende boom, jammer dat ook deze weer verbonden is met het primitieve gedrag van onze witte voorouders tegenover de aboriginals. Over Derby is het een en ander geschreven en blijkbaar maakt honger zelfs rauwe bonen zoet en zullen de schrijvers na vele ontberingen het stedelijk schoon aanschouwd hebben, wat ons betreft kun je deze plaats missen.
4 WD gelocked en ingeschakeld en onderweg naar het Windjana Gorge National Park. Mooie brede dirtroad, dat wil zeggen rood bruine gravel,

redelijk egaaal, weinig kuilen, weinig boulders, nauwelijks corrigated. Onderweg wel enkele roadtrains

ontmoet, deze kenden we al uit Darwin en komen alleen in bepaalde delen van de Northern Territories en West Australië op de weg. Ze bestaand uit een forse trekker met drie lange aan elkaar gekoppelde aanhangers, kunnen dus alleen vooruit rijden en dat doen ze dan ook. Goed oppassen en uitkijken bij inhalen en passeren want de luchtverplaatsing is vaak fors. Voorts veel termieten heuvels in het droge, vaak door gecontroleerd afbranden zwarte landschap.
Alles is goed te doen zodat we tegen schemering, 17.30, aankomen in het nationale park met de campingssite op 10 minuten lopen van de Gorge.
Deze Gorge is 3,5 km lang en door de Lennardriver door een gebergte range, de Napier Range, geslepen. Het opmerkelijke is nu dat dit, in tegendeel tot de later te bewonderen gorges in andere gebergte ranges, geen zandsteen is maar kalksteen. Kalksteen als sedimentair gesteente met koraal ontstaan. ( Koraal levert de Calciumcarbonaat om het sediment kalksteen te laten heten). Wat blijkt namelijk: de Napier Range is het zichtbare restant van een 350 miljoen jaar geleden gevormd groot rif dat omvangrijker was dan het Great Barrière rif nu en blijkt een plek met talloze zichtbare fossielen in de wanden te zijn.

In deze droge tijd stroomt er niet echt een rivier wel is er een aantal poelen met verkwikkend water gevuld. Dat vinden de ongeveer dertig zoetwater krokodillen

in ieder geval zodat wij maar beter een douche kunnen nemen. Het zijn wel geen menseneters zoals hun grotere broers de Salties, maar happen kunnen ze wel. We genieten dan ook van het aangezicht, de prachtige zonsondergang, de vogels en de fossielen.

De volgende dag maken we een fraaie ochtendwandeling door de rest van de gorge, ontmoeten de nodige bomen vol Flying Foxes, zien een Visarend, een verdwaalde krokodil enkele Wallibi’s en vervolgen de weg verder naar het zuid westen, waar we onze eerste Australian Busterd, loopvogel,

ontmoeten naar het zogenoemde Tunnel Creek National Park met zijn 750 meter lange tunnel door het rif, 15m breed, 12 meter hoog met enkele poelen die goed doorwaadbaar zijn, neem wel een goed licht mee want het is er hartstikke donker tot halverwege waar een rotsinstorting voor daglicht heft gezorgd. Vleermuizen aldaar aanwezig maken vooral geluid. De muurschilderingen van de aboriginals hebben we gemist; deze kan men aan het einde van de tocht aanschouwen.
Terug naar de GRR ( Gibbs River Road) om naar de 130 km verderop gelegen Bells Gorge in de Leopold Range te gaan. Aardige weg, vanaf de GRR nog 29km, een uurtje, naar het einde waar tegen het eind van de dag, dus prachtige kleuren, afgedaald wordt naar een fraaie gorge, met mooi donker water, zonder crocs, en een kleine, qua waterhoeveelheid in deze tijd van het jaar, cascade waterval.

Lekker baden met zijn tweetjes; dat gebeurd steeds vaker in dit zeer rustige deel van het seizoen en van Australië. Het kampeergedeelte is niet echt aantrekkelijk zodat we naar het 10 km terug gelegen Silent Grove rijden waar we kunnen douchen en door het snel donker worden vroeg gaan slapen. Dat gebeurd ook steeds meer op deze vakantie. Door de eenvoudige campings leef je steeds meer met de zon mee en die gaat op 17° Zuiderbreedte om 18.00 onder en om 05.30 op.