Bureau Craziness
Gepubliceerd op 9 maart 2007
Denk je alles gehad te hebben dan kan het nog erger.Waar waren we gebleven? Het ging over de registratie als arts in Australië, nauwkeuriger, registratie voor een waarneemplek in een zogenaamde area of need, in New South Wales, want registreren doe je per staat en per vacature en als niet in Australië of New Zealand opgeleide arts kom je alleen maar in aanmerking voor vacatures in een plaats in een zgn area of need. Dat is meestal minstens 500 km van de echt bewoonde wereld of je moet bereid zijn een soort internships gedurende twee jaar over te doen of te wel ondanks dertig jaar ervaring als huisarts moet je gewoon niet zeuren maar onder toezicht je best gaan doen en tonen dat je kan doktoren. Wat ze in de Europese Unie ook aan gelijkschakeling van diploma’s hebben gedaan. Per slot is dat een eigen eiland met eigen regels en eigen ambtenarij.
Dat terwijl er een gigantisch tekort is aan artsen, maar dat houdt de honoraria lekker hoog en is er mede verantwoordelijk voor dat huisartsen in grote delen van het land om 17.00 hun office sluiten en de volgende dag om 08.00 weer bereikbaar zijn en ook het weekend vrij zijn, gewoon niet bereikbaar, medische spoed gaat maar naar het ziekenhuis, kost allemaal niks extra.
U weet het mogelijk niet maar reken ongeveer op een vervijfvoudiging van kosten wanneer men met klachten die bij de huisarts horen in het ziekenhuis komt. Dat is het verschil tussen commen sense geneeskunde van de huisarts en de defensieve geneeskunde van de niet eerste lijn. Dat gaat zo: voor alle zekerheid zullen we dat nog even uitsluiten, of dat nog even nakijken, of die foto maken of dat lab testje doen.
Er is een artsen tekort maar de artsen organisatie heeft een van de beste lobby’s en de politiek noch de patiënt heeft blijkbaar nauwelijks zodanige macht dat er iets verandert. De easy going Australiër trekt zich ook niet zo veel van anderen aan, interesseert het mogelijk ook nauwelijks wat er met anderen gebeurd zodat een gezamenlijke aanpak van een probleem niet echt een bekend reactie patroon is, maar ja ze hebben hier ook geen polders.
In dit land met dat gigantische artsentekort is er op historische basis een ambtenarij met een bureaucratie ontstaan die als primaire taak het in stand houden van de organisatie lijkt te hebben, secondair is dan het handhaven van regels, geen uitzonderingen, geen flexibiliteit, de mensen zijn er voor de regels en niet andersom, tertiair neem men vooral geen eigen beslissingen, geen eigen initiatief (Nederland ±1950) en quartair vooral heel defensief zijn, elke misstand, elke misser wordt gevolgd door nog meer regels, soms draconisch, maar zonder laten vervallen van oude procedures want dat kost arbeidsplaatsen.
Het is een typische "Band- aid- society" waarbij men denkt dat een pleister plakken een doeltreffende oplossing is; hierdoor veel pseudo- oplossingen.
Zo kan je dus van de ene hindernis naar de andere laveren; wanneer je denkt alles gehad te hebben dan is er weer iets anders bedacht.
Op zich niet vreemd dat organisaties die zich met het plaatsen en bemiddelen van artsen bezig houden dat alleen maar doen wanneer je contracten van minstens een half jaar tekent; anders is het al die moeite niet waard. Global Medical gaf al aan dat een registratie procedure minimaal een half jaar kost, wanneer het mee zit!!!!!
Nog even hoe het dan gaat wanneer je een doe- het- zelver bent:
Eerst was er dat Engelse examen, waarbij het zo belangrijk was dat artsen boven of gelijk academisch niveau 7 een essay konden schrijven; nee geen brief maar een essay, volgens de academische regelen der kunst. Wanneer je dat dan relaxed doet, niemand heeft haast, er zit toch geen patient op je te wachten, bovendien is de toegang tot het examen volledig verstopt geraakt door het aantal liefhebbers uit vooral Aziatische landen, dan kan het gebeuren dat wanneer je dan vol trots meldt dat je het examen gehaald met voldoende cijfers, 7 minimaal op elk onderdeel: lezen, schrijven, luisteren en spreken, blijkt dat je referenties te veel verouderd zijn zodat je eerst nieuwe referenties moet regelen over de afgelopen 3 maanden. Wanneer je laat blijken dat je die niet hebt omdat je andere dingen hebt gedaan dan werken dan is dat jammer, dan kunnen ze verder niets voor je doen, dat is dan verder jouw probleem, zij volgen allervriendelijkst alleen maar de regels. Wanneer je dan vraagt of de medical board hier dan misschien zelf een uitspraak over kan doen dan moeten er eerst drie e- mailtjes over heen gaan en een aangetekende brief en twee klachten voordat besloten kan worden dat het aan de medical board voorgelegd zal worden.
U herinnert zich hopelijk nog dit is een land met een schreeuwend tekort aan artsen!!
Dat laatste verhaal was in West Australië. De Flying doctors zijn o.a. in New South Wales en Broken Hill waar ik eventueel vanuit zou kunnen gaan werken ligt in die staat. De medical board van New South Wales heeft andere eisen wat betreft de referenties en minder dan 2 jaar oud is voldoende, wel moet de BIG verklaring van goed gedrag ( dat wil zeggen dat je als arts de afgelopen periode, tot heden toe, geen veroordelingen of aanverwante problemen hebt opgelopen) ge- updated worden.
Alle papieren: artsenbul, vertaald door beëdigde vertaler, huisartsenregistratie, BIG verklaring, Engelse examen bewijs, referenties niet ouder dan twee jaar, origineel of notarieel gecertificeerde kopieën moeten worden ingeleverd en wanneer dan de toekomstige werkgever ook nog een application form weet op te sturen zodat hij met zijn area of need registratie ook nog aangeeft mij en niet iemand anders te willen hebben, het aangegeven hebben dat hij een arts nodig heeft is ook hier niet voldoende, dat zou veel te snel gaan allemaal, nee hij moet appliceren voor mij; dan kan de procedure gaan starten; niet eerder, niet alvast voorlopig op de lijst zodat er niet weer weken over heen gaan, nee gewoon stap voor stap, je zou eens kunnen vallen.
Wanneer dan al die papieren zijn ingeleverd en goedgekeurd en je denkt dat, nadat de applicatie is binnen gekomen, er zaken gedaan kunnen worden ( de medical board komt binnenkort bij elkaar maar dat halen we toch al niet, bovendien is het al zo druk dus het wordt op zijn vroegst eind april) dan komt de volgende verrassing:
Al de registratie papieren moeten ook nog even naar het EICS, de International Identification Sevices van het ECFMG, het Educational Commission for Foreign Medical graduates, opgestuurd worden ter verificatie. Wij doen het hier wel, maar ja er kwamen toch artsen met gefalsificeerde diploma’s door dus hebben we dat er op gevonden. Wat die Amerikanen in Philadelphia nog verder met die papieren doen, vooral met hun paranoia sedert 9/11, mag Joost weten, maar in ieder geval moet je niet alleen de papieren bij de board van New South Wales inleveren maar ook nog even opsturen om te laten certificeren. Weer US$150,=, maar dat mag de pret niet drukken.
Wie weet lukt het toch nog allemaal voor juni 2007.
Ik heb ook nog eens geprobeerd uit te vinden hoe het in Nederland zou zijn om je te registreren als buitenlandse arts. Een ding is zeker: ook dat valt niet mee, ook daar natuurlijk regels. Het maakt mijlen of kilometers verschil of je uit de Europese unie komt, wat dat betreft is er al heel veel werk verzet waar andere gouvernementen en regelnichten hun voordeel mee zouden kunnen doen, maar voor een Iraakse arts, om maar een dwarsstraaat te noemen, is het een ook een langdurige geschiedenis. Toch lijkt het minder moeizaam.