De afgelopen maanden is er best wat gebeurd
Gepubliceerd op 13 juni 2007
Het is al weer maanden geleden dat er iets verschenen is op deze site. De bureaucratische ellende heeft zich voortgesleept en er zijn wel wat nieuwe feiten toe te voegen aan dit relaas, maar voorlopig zal ik dat niet doen. Ook Nederland kan er wat van trouwens. Het krijgen van een verklaring van goed gedrag is aldaar zo geregeld dat je niet zomaar een bewijs van goed gedrag krijgt maar dat men ook nog heeft bedacht dat het van belang is welke organisatie in het betreffende land dat wil hebben zodat je weer naar de eventuele werkgever moet gaan om extra informatie te laten invullen.
Wat is er behalve de routine van het dagelijks leven hier zo allemaal gebeurd.
Is een reisje van enkele dagen naar de Huntervalley op uitnodiging van het ministerie van buitenlandse zaken om industrieën beter te leren kennen vermeldenswaard?
Hierbij bezoeken aan New Castle met zijn gigantische kolen afvoer vanuit de mijnen in het achterland. Helaas een achterblijvende infrastructuur, waarbij de explosieve toename van de vraag naar kolen, uit vooral China, besluitvormings processen die ook in Nederland 10- 15 jaar duren in dit bureaucratische land zeker niet sneller doen gaan. Ook de overslag in de haven is zodanig dat er 50- 70 schepen voor de kust liggen te wachten voordat ze aan de beurt zijn. Met storm slaan ze dan op de kust zoals we net gezien hebben.
Een prachtige paarden fokkerij, race horses zijn in de Arabische en Engels talige wereld een zeer gewild product en in dit gebied van Australië kunnen ze er blijkbaar veel van. Ooit is de fokkerij hier ontwikkeld omdat er zulke goed mineralen in de grond en het gras/ voer zat.
We verbleven trouwens in het resort aan de overkant van het boutique B&B waar ik met Freerk en Noële vorig jaar had gezeten.
Is een bezoek van een staatssecretaris van defensie, die hier houwitsers komt verkopen, bijzonder? U weet wel van die schietapparaten, geen tanks, geen kanonnen maar houwitsers die met een hele grote boog, parabool, heel ver projectielen schieten en waarvan we er door taakverandering sedert de aanschaf een stelletje over hebben, waarbij we hebben laten zien in dat verre en samen met Australië ondersteunde Afghanistan hoe goed ze zijn zodat ze voordat ze bij ons überhaupt zijn uitgepakt doorverkocht kunnen worden naar elders. Misschien wel Australië. We hebben hem gezellig ontvangen.
Of is dat vooral een ontvangst van Ayaan bij ons thuis?
Ayaan Hirsi Ali was op uitnodiging van het Sydneysch of Sydnisch writers festival om de afsluitingsspeech te houden naar Down Under afgereisd. Haar lezing was snel totaal uitverkocht, maar wij hadden kaarten, en ze reageerde positief om voor de Nederlandse
Ook al hebben wij in de Nederlanden wel een Verlichting meegemaakt en heeft de Westerse wereld wel een ver doorgevoerde ontkerkelijking ondergaan, met een opleving van zich onmogelijk makende (neo)-conservatieve christenen in de US, toch hadden ook wij tot het begin van de twintigste eeuw nodig om vrouwen stemrecht, studie of emancipatie te regelen en is afwezigheid van geweld binnen het, zogenaamd veilige, gezin nog steeds geen vanzelfsprekendheid.
Toch is het indrukwekkend dat een mens die dit alles meegemaakt heeft de diepe overtuiging heeft gekregen om met een grote eigen trots te strijden voor een grotere rechtvaardigheid in de samenleving, een verbetering van de positie van de vrouw en een scheiding van kerk en staat.
Dat zij en passant haar ongeloof uitdraagt is, denk ik, inherent aan haar ontgoocheling ten opzichte van die God; de misbruik die uit naam van Hem gemaakt wordt van Bijbel en Koran en leidt mogelijk tot verwarring bij veel van haar ex geloofsgenoten omtrent haar doelstellingen, maar maken haar functie als voortrekker, hervormer en/ of polariserende wegvoorbereider niet minder belangrijk.
Het kan een vraag zijn hoeveel je op deze manier bereikt, het kan ook een vraag zijn hoeveel je op andere manieren bereikt. In ieder geval levert het voldoende stof op voor discussie en denkactiviteit in een verwarde wereld en levert in een open samenleving in ieder geval ontmoetingen op die buitengewoon boeiend waren.
Ook kan dat een reisje naar een Rural Doctors congres zijn in Queensland, in de plaats Yeppoon aan het zuidelijke deel van de Great Barrier reef. Vliegen naar Rockhampton en dan nog een 35 km in de auto naar het noorden.
Daar ik aan het zoeken ben naar wat locum werk in Queensland, eventueel aan de kust, zodat in de vrije tijd bij het barrier reef gedoken kan worden en afspraken maken voor een oriënterend gesprek met betrokkenen door het congres wat lastig werd. Omdat ook al weer een reis naar de kleinkinderen nakend was besloot ik maar eens dat congres te bezoeken, per slot kan je niet genoeg horen over de inhoud van het Rural doctor schap en konden tegelijk de betreffende gesprekken plaats vinden. Het bleek allerlei extra verassingen op te leveren doordat er geen plaats meer was in het uiterst luxe resort en er een op afstand gelegen B&B gevonden werd.
Deze was gelegen in het gehucht Iron Pot waarbij al rondrijdend en de omgeving verkennend, omdat ik enige dagen extra had geboekt om te gaan duiken en de weeromstandigheden, die geweldige storm met overstromingen in New South Wales was tevoren al aan het opkomen boven Queensland, dit onmogelijk maakten, raar gevormde heuvels te constateren waren in een overigens vlak landschap. Dat was onder andere die Iron Pot die de naam gaf aan dat gehucht.
Het leverde in ieder geval weer, met een klein twee wiel aangedreven Hyunda, leuke dirt road weggetjes op, weg van de snelweg noemen we dat. Uiteindelijk belandde ik in het Byfield National park waar de geplande wandeling door een wild stromende rivier werd beperkt.
Het congres was vooral interessant omdat bleek hoe groot de nood op het Australische platte land qua personeels voorziening is; zeker niet alleen een tekort aan artsen, maar om het tot die diergroep beperkt te houden is er zonder ingrijpende maatregelen, laten we zeggen een Deltaplan, binnen afzienbare tijd, 5- 10 jaar, een onaanvaardbare situatie qua medische voorzieningen te verwachten. Daarbij is de arrogantie van de betreffende medical boards des te opvallender; zoals een der gastsprekers, Peter Sheahan met zijn Generation Y verhaal heel goed verduidelijkte. Wat Peter uitlegde komt er kort gezegd op neer dat werkgevers moeten leren dat zij de markt niet meer dicteren wat personeel betreft wanneer dat een zeer schaars commodity is maar dat dit gedaan wordt door de, eventueel, beschikbare werknemers. Vertegenwoordigers van de overheid, semi- overheid of NGO’s die niet flexibel kunnen omgaan met de marktpartijen, of zelfs heel arrogant stellen dat de regels belangrijker zijn dan de mensen, zullen in hun eigen voet schieten, en waarschijnlijk is er dan geen dokter om die voet te verzorgen.
In ieder geval bleek mijn eigen ervaring in dit land wat betreft sclerotische overheid helaas geen uitzondering en werden wensen tot praktijk beëindiging wegens onderwijs wensen voor kinderen, of te lang, teveel, te solo werken van artsen zelden of nooit een reden tot enig initiatief of hulp van welke overheid dan ook waardoor a. een geweldig negatieve PR naar de jonge generatie ontstaat, zodat ze überhaupt niet willen en b. een leegloop ontstaat van zittende artsen en c. de partners steeds minder bereid zijn de charme van de outback te ondervinden.
Het opvallende is dat de oplossingen die geboden worden zo typisch des huisarts zijn doordat er gezocht wordt naar een oplossing van het dan gerezen individuele probleem en niet structureel veel meer aan oorzaak en gevolg wordt gedaan. Ook de overheids vertegenwoordigers toonden eigenlijk opvallend weinig initiatief behalve in het uitbrengen van weer nieuwe studies, maar niet in het op gang brengen van veranderingsprocessen.
U kent toch dat verhaal van die huisarts die aan dat kanaal woonde waarin een drenkeling gevonden werd? Hij werd er uit gehaald en door de te hulp gesnelde dokter succesvol, in deze versie, gereanimeerd. Dag later deed zich hetzelfde, maar dan met een andere patiënt, voor met hetzelfde resultaat. De dag daarop weer, de week daarna weer. Dat ging zo een tijdje door. Toen kwam die epidemioloog langs en deze stelde toen de vraag wie toch de hele tijd patiënten in het kanaal aan het gooien was en kwam zelfs met een voorstel hoe dat tegen te gaan. Dat was helaas een beetje, wat deze problematiek betreft, de sfeer van dit congres; overigens was het een interessante bijeenkomst met leerzame en interactieve voordrachten.
Tijdens mijn afwezigheid in Sydney en New South Wales in het geheel heeft er een woeste storm geraasd met veel wateroverlast, overstromingen zodat, terwijl in een deel van het land de grote droogte een immens probleem aan het opleveren is, er vooral in de Hunter valley veel te veel water viel. Het blijkt een echt werelddeel te zijn dat eiland down under.
We komen er aan. 19 juni landen en dan 22- 29 juni naar een molen in Bergharen.