Rondreis Zuidoost Australie en Noord west Tasmanie 1

Gepubliceerd op 30 januari 2007

Kerstdagen met het onderdak bieden aan de langskomende zwervers Anja en Peter, welke op hun wekenlange Australië zwerftocht ook Sydney kwamen aandoen

en na een uiterst succesvol bezoek en uitgebreide gezamenlijke viering van kerst en later Oud en Nieuw met tussendoor een uitgebreide BBQ

van en met Hr Ms Tromp,

http://www.marine.nl/schepen/eskader/fregatten/lcf/tromp/ oftewel de trots der vaderlandse marine, welke op haar wereldreis omdat zij in haar opwerkperiode als nieuw ontworpen en afgebouwd Luchtverdedigings- en Commandofregat uitgebreid aan allerlei proeven onderworpen moest worden, waarbij ze de Amerikanen volgens eigen zeggen wat betreft haar inkomende raketten ontdekkende radar 6 jaren vooruit was, ( vroeger Holland signaal, tegenwoordig Thales) wat bij proeven bij Hawaï ontdekt werd en toen ze eenmaal zover weg van huis was gevaren net zo goed door kon varen dan omkeren, per slot heb je dan de ronddraaiings richting van de aarde mee en hoef je minder kilometers af te leggen wanneer de stroom tenminste niet te veel tegen staat en kon er nog een bezoekje aan Batavia, oh nee, tegenwoordig heet dat Jakarta, plaats vinden zodat oude banden kunnen worden aangehaald, gingen wij op verdere inspectiereis van Australië.

Tevoren was Laetitia de gelederen komen versterken zodat het vertrek van Hugo naar het koude en later zelfs zeer stormachtige Nederland niet te grote stilte zou veroorzaken.
Kortom er was voldoende volk op de been om de dozijnen oesters uit Tathra

http://www.users.bigpond.com/tathraoysters te verorberen en een zomers, zij het minder warm dan vorig jaar kerstfeest en Port Jackson vuurwerk te beleven. Het was weer fraai zoals de kerstkaart ontvangers al volop hebben kunnen zien.
Deze fraaie opname die jullie is verzonden was wel ongevraagd geleend van de zeer verdienstelijke fotograaf Peter Bekker zodat nabestellingen ook bij hem geplaatst moeten worden.

Met Laetitia gingen wij, Margriet en ik (Peter en Anja hadden we alvast per vliegtuig vooruit gezonden naar Tasmanie zodat ze daar alvast wat konden acclimatiseren) vervolgens per Prado, die heerlijke 4WD, de zuid westelijke kust van New South Wales volgend naar Victoria met zijn Melbourne af zakken. Kamperend bij Jervis Bay en Mimosa Rocks Nat. Park.

Het is hier zomer, dus grote vakantie, maar dat mag de pret niet drukken, er wonen maar 21 miljoen mensen in dit enorme land dus nergens is het onaangenaam druk. Het is een eiland, zoals je aan het karakter van een heleboel Aussies ook kan merken, en dat heeft het voordeel dat er enorm veel kust is en veel zee en je, behalve dan misschien op Bondi beach bij Sydney, nergens gehinderd wordt door drukte. Kamperen betekent wel wat zoeken naar de primitievere campings, maar dat vinden we juist leuk en dan is het heerlijk, bijna wild, kamperen. De zee was zeer wisselend, op de ene plaats aangenaam en een dag verder op ijzig koud zodat relaxed snorkelen door het klapperen van je tanden een moeilijke onderneming bleek; je mist hier dan toch die warme golfstroom.
Ter verhoging van de feestvreugde waren er grote stukken van Victoria in brand gezet, dat hielp ook al niet tegen dat koude water, maar het gaf gelukkig niet veel overlast voor ons zelf behalve dat we, zelfs later in Tasmanie, wel de grauwe sluier aan de hemel zagen.
In drie dagen naar Melbourne waar we, mede dank zij de recent aangeschafte Tom Tom in het centrum, Londsdale avenue, een prima hotel vonden. ’s Avonds rond gezworven en na Laetitia de volgende dag op het vliegtuig naar haar weer startende studie te hebben gezet hebben we, in afwachting van het vertrek om 20.00 uur van de veerboot naar Tasmania, de Spirit of Tasmania I, uitgebreider Melbourne tot ons kunnen nemen. Het is een minder rommelige stad dan zijn grote concurrent Sydney; het lijkt allemaal wat beschaafder, het is wat recenter, men zegt dat Melbourne wat meer intellectueel zou zijn met al zijn universiteiten en wat minder zakelijk dan Sydney. Het centrum heeft in ieder geval een heel plezierige overzichtelijke sfeer. Er vind een grote nieuwbouw activiteit plaats in de oude haven wijken in navolging van ooit Fishermanswharf in San Francisco, the Docks in London, het gebied bij het IJ in Amsterdam, en dat geeft de stad nog extra allure. We komen er zeker terug.

De Spirit of Tasmania bezorgde ons met een eigen slaaphut en een vlakke rustige, in tegenstelling met toch wel heel vaak, zee een prima overtocht zodat we om 07.00 de volgende ochtend via Devonport naar onze ontmoetingsplaats met Peter en Anja konden reizen. Het eerste wat opviel waren de enorme hoeveelheden Poppyfields op Tasmania

(De Norman papaver, gekweekt op het eiland Tasmanië, is een cultivar. Deze plant is morfine-vrij en codeïne-vrij, maar bevat thebaïne en oripavine geschikt voor pijnstillers weet Wikipedia ons te melden).

Peter en Anja hadden reserveringen in de Gradle mountain, als een wieg afgetekend tegen de hemel.

Een prachtig wandelgebied, het startpunt voor een eventuele zesdaagse bergwandeling, met klimmen tot 800 tot zo een 1500 meter; wij hebben ons beperkt tot een wandeling van uiteindelijk zo een uur of zes,

met mooi weer, fraaie uitzichten en wat vogels; aan het eind, vlakbij de drukte van het parkeerterrein, nog uitgebreid een Wombat met haar jong bekeken. Wij konden trouwens geen gebruik maken van de kampeer plaatsen daar dit vol was, en ook al is dat een heel relatief begrip er helpt geen lieve moeder aan, je kan je tent niet opzetten. Toen hebben we ons ook maar moeten behelpen met de overdadige comfort van een eigen bubbelbad en aanverwante spierpijn verlichtende voorzieningen, vooral voor anderen nodig, van de Cradle mountain Lodge. ’s Avonds een wild- drive hetgeen in tegenstelling tot het Afrikaanse continent vooral klein wild oplevert, maar dan wel in zeer grote getale, ongeveer een Walibi per vierkante meter, en verder nog zo wat klein grut, maar ja dit wereld deel wordt nu eenmaal gekenmerkt door veel, zeer dodelijk klein spul, spinnen, kwallen, slangen. Te klein om door een gemiddelde blanke doodgeschoten te kunnen worden, zoals de bizons in de USA of de olifanten in Afrika of door de Aziaten als afrodisiacum gebruikt te worden zoals de neushoorn hoorn en daardoor nog steeds in onuitroeibare getale aanwezig.
Op aanraden van Barron travel was vervolgens Strahan aan de Gordon river gekozen een in het verleden heel belangrijke hout export haven maar nu vooral een plaats met nog maar een industrie en dat is de toeristenindustrie door het propageren van een boottocht per powerfulle of foolle catamaran op de reeds genoemde Gordonriver, waar nauwelijks enige vorm van vogelleven te bespeuren valt omdat het te diep zou zijn voor voldoende voer, grotere onzin heb ik nog zelden gehoord, kijk maar naar de zeer diepe Noorse fjorden en de veelheid van vogels; maar in ieder geval behalve groen van allerlei soorten, toch nog overgebleven, bomen kan je niet veel anders doen dan relaxed je te laten vervoeren via een bezoek aan het ook al niet meer gebruikte Sarah eiland waar vele convicts zwaar gestraft mochten verblijven en al of niet sterven. Je kunt nog een tocht naar en in een mijn maken. Het heeft vooral zuivere lucht, maar daar is in heel Tasmania toch al niet over te klagen.
Het eten was er lekker en zeker de Grayfisch niet te versmaden. Prachtig voor een afscheidsmaal met Peter en Anja overgoten met Stephano Lubiana sparkles. P & A gingen verder zwerven via lijden in Kuala Lumpur en dan toch weer naar het koude Europa.

Wij gingen de onverharde wegen in het het noorden van Tasmanie verkennen, dichter bij de echte natuur met al zijn bekoringen van anopheles beten en dagenlange, vooral nachtelijke, jeuk; zodat je ook merkt hoe relatief dat genieten soms kan zijn, maar daarover later meer.