Spanje- Portugal per Harley, july 2015
Gepubliceerd op 19 november 2015
02-07-2015Volgens soort van planning is besloten vanuit Den Haag om 09.30 of uiterlijk 10.00 naar Parijs op weg te gaan (voor Peter vanuit Schagen een uur eerder) want de TGV vanuit Parijs naar Biarritz vertrekt na de autotrein, om 20.00 of zoiets en de autotrein heeft als deadline uiterlijk 17.00 afleveren motor. Met als leuk extra het op verschillende stations, Bercy en Montparnasse, gelokaliseerd zijn van deze acties. Metro afstand tussen de stations, naar later bleek,15- 20 minuten.
500 km moet toch in 5 uur te doen zijn. Dat gaat met de auto redelijk, maar met een ETA van 15.45 volgens de Garmin, moet er niet teveel tegen zitten, wanneer je motor rijdt..
Nou, dat zat het wel en niet.
Om maar mee te beginnen was er op deze record warmtedag een regenbui onderweg, mini, maar toch met veel opspattend vuil en lagere snelheid. Daarna overigens weer zon. En passant bleek het winddoorlatende motorpak ook water door te laten, dus volgende keer voor zomers toch maar regenoverkleding mee nemen. Echt professioneel klinkt dit allemaal eigenlijk niet.
Toen bleek bij/ voor Parijs (30km min of meer, ter hoogte van de Gaulle vliegveld) het verkeer langzaam of geen voortgang te maken. Dat hadden we bij Lille al handig, tweewielerig, opgelost, maar nu was het verkeer zo dicht op elkaar dat alleen de vluchtstrook uitkomst bood.
Dat per tweewiel rijden heeft uren vertraging en het zeker missen van de treinen gescheeld.
Met een halve Garmin ( Garmin heeft keuze of Spanje/ Portugal of West Europa beschikbaar), een halve google maps ( verbindingen niet optimaal) en li en rechts vragen kwamen we bij het autotrein station Bercy, juist op tijd om de motor bij de trein af te leveren. Niet te geloven het station voor de autotrein in het zuidelijke deel van het centrum lokaliseren, dat is echt Frans.
Daarna snel de metro naar het op 15 treinminuten gelegen Montparnasse om de TGV te halen die om 17.15 vertrok. Dat wil zeggen precies 2 minuten nadat we het perron nog net mochten betreden.
We hadden niet eens tijd om onze wagon te zoeken, zodat we tot Bordeaux, drie uur verder, in het andere treinstel opgeborgen zitten, zodat ik dit rustig kan schrijven.
Zo zie je maar: druk maken of je het haalt hoeft helemaal niet; je haalt het of je haalt het niet.
Vandaag haalden we het wel!
Inmiddels. 5 1/2 uur later, zitten we in Biarritz, hotel Las Campanas, 15 minuten lopen van het station, niet aan het strand.
Wij, Peter en ik, waren een soort van plan om een deel van Spanje en een groter deel van Portugal, tot bv Lissabon, te doen.
Maar al kaarten en Michelin gidsen bekijkend kwamen we tot het inzicht dat wanneer je dat motorrijdend wil doen het niet het meest interessante plan was, vooral Noordportugal leek niet zoveel te bieden om aaneensluitend te bekijken. Er zijn talloze mooie gebieden, maar niet met elkaar verbonden door groen/ gele michelin weggetjes.
Noord Spanje daar en tegen, vooral de kust, en daarna vanuit Porto het binnenland langs de Douro naar het Riojagebied leek uitdagender.
03072015: motor van de trein, die inmiddels aangekomen was, een Harley die traditie getrouw niet wilde starten doordat toch het alarm constant de accu had gebruikt ondanks onze instructies aan de motorhandlers in Parijs. Met startkabel lukte het, maar motor niet af laten slaan en toch benzine tanken was de volgende hindernis. Na deze vertragingen toch op weg naar Hondarribia op de grens tussen Frankrijk en Baskenland.
Over de goed geasfalteerde N634 slingerend langs de Golf van Biskaye met fraaie vergezichten tot aan:
Lekeitio, hostal Emperatriz, groot hotel met kamer op zee, aan het strand met een heerlijk water en nog een redelijk oorspronkelijke vissershaven.
Alhier de eerste kennismaking met de uitbreidende tappa’s cultuur. Er zijn in het centrum, zelfs met tripadvisor, nauwelijke echte restaurants te vinden, maar er is volop activiteit op straat en overal zijn tappa zaken, binnen of buiten en een ieder eet zijn hapjes en drinkt zijn drankjes, typisch een ontwikkeling in een warm land zonder veel regenbuien ‘s avonds. Echt gezonde maaltijden zijn het niet, maar er is nauwelijks obesitas waar te nemen bij de lokale bevolking. Ook kan je aan een tafeltje gaan zitten en geholpen door een local een keuze maken uit allerlei Baskische gerechten, zoals een soort bloedworst zonder vlees. Met heerlijke spaanse crianza, echte vakantie smaken.

04072015: na een ontbijt richting Bilbao via kustweg BI 3428, later BI 631, Bilbao nemen we via de autoweg en laten we verder links liggen omdat wij beiden er meer keren al uitvoerig bezoek hebben gebracht, om na verloop van tijd, zeker gezien de zondag drukte, weer de kleinere geel/ groene weggetjes langs de kust te nemen, waarbij wij oa de alluviale vlakte bij Castro- Urdiales passeren, een pracht strand, niet verpest door vervuild rivierwater. Na Santander gaan we het binnenland in naar de beroemde grot van Altamira. In 1879 als eerste prehistorische grot ontdekt en, tot vergelijkbare grotten 20 jaar later in de Dordogne werden gevonden, met de nodige scepsis bekeken, vooral wat betreft de geopperde ouderdom van de gevonden rotstekeningen. Hetzelfde lot dat Lascaux trof werd ook hier de bezoeker deel, de verhoogde vochtigheid en dientengevolge schimmelgroei noodzaakte tot sluiting en het vervaardigen van een kopie grot op enige kilometers afstand, zodat de oorspronkelijke 18.500 jaar, solutreen, oude schilderingen en graveringen alleen nog nagemaakt kunnen worden aanschouwd in de Neocueva. Niet onaardig maar toch jammer daar het maar een klein deel van het totale complex laat zien. Er is een museum bij en een rondleiding welke voor de leek mogelijk wat nieuws laat zien door een redelijk informatieve presentatie, maar voor mij niet als echt bijzonder werd ervaren. Zeker niet na een bezoek aan Lascaux vorig jaar. We vervolgen de weg naar Llanes, alwaar we door een Nederlands sprekende taxi chauffeur op een aardig hotel werden gewezen, hotel Montemar, met parkeerplaats en uitzicht op de restanten van de lokale versterkingsresten. De stad is niet echt bijzonder, het heeft een oud centrum, dat redelijk opgeknapt is en ook hier zijn volop tappa bars, waar overvloedig met hoge straal, escanciada, alcohol houdende cider wordt geschonken. Escanciada om al neervallend door zuurstofverrijking een extra frisheid aan de smaak toe te voegen, anders is het net paarden----.
05072015: we vervolgen de kustweg, goed geasfalteerd en slaan op aanraden van de Michelin gids af bij Cudilero, amfitheaterachtig gebouwd tegen de tot in de zee lopende rotsen, maar met een natuurlijke haven, verder langs Rio Landro, Mañón, Cariño met zijn windmolenpark in de mistflarden naar Cedeira met zijn schilderachtig cq fotogeniek gelegen Santa Maria del Mar, langs de AC566 naar Ferrol alwaar we een suiterijke Parador de Ferrol vinden met uitzicht op de marine haven. Historisch gezien was dit een belangrijke natuurlijke haven en uitvalsbasis voor reizen naar Amerika, aan een 6 km lange smalle vaargeul, goed verdedigbaar door twee forten. Mich. 406:
06072015: Naar La Coruña met zijn Torre de Hercules; vertrekpunt ooit van de grootste vloot ter wereld, de armada, 130 schepen, 10.000 matrozen, 19.000 soldaten. De Torre is de oudste nog in gebruik zijnde vuurtoren ter wereld en werelderfgoedlijst member en daardoor het omrijden waard. Uit de eerste eeuw, door de Romeinen gebouwd, toen 41,5 meter, inmiddels na de nodige verbouwingen 104 meter hoog. We laten het beklimmen van de toren voor wat het is, we lopen altijd ambivalent rond met een tas met waardevolle spullen bij ons en de rest, onbewaakt, op de motor. Al doorrijdend weet Peter mijn rayban te redden van verplatting door een auto en gaan we de uiterste noordwest kust van Spanje tot aan Cabo Fisterra, het relatieve einde van deze wereld, verkennen via de AC 430 oa Cabana de Bergantiños, Camariñas, Tordoia. Het is een fraaie kustweg met woeste dieptes, de nodige caboos; die we vervolgen en landinwaarts keren richting Santiago de Compostela. Bij het dorpje Carnota zijn veel ronde rotsen in het landschap, oud gesteente verweerd door weer en wind.
In Santiago de Compostela vinden we een fraai in het centrum, na allerlei voor het verkeer afgesloten straten te hebben bereden met onze HD’s, gelegen hotel Praza San Miguel met uitzicht op een van de talrijke kerken in deze belangrijke bedevaartplaats, met de naam afgeleid van Campus Stella, sterrenveld ivm met de ster die boven het veld verscheen die enkele herders in de 9e eeuw de plaats van het graf van de apostel Jacobus aangaf of Compostela= kerkhof ivm de gevonden necropolis onder de latere kathedraal.
De stad is overvol met kerken, vele in verwaarloosde staat vol onkruid op de gevels, afgesloten resten van een rijker en vooral geloviger verleden, ondanks de status van heilige stad. Veel wandelaars troffen wij niet aan in het oude centrum rondom de kathedraal en de fraaie parador: Hostal dos Reis Catolicas aan het indrukwekkende plein waar later op de avond allerlei gezellige muziekactiviteiten plaats vonden.

07072015: Voor uitgebreid site seeing nemen we de volgende dag geen tijd, wij willen nog via Oporto de terugreis aanvaarden. 230km te gaan tot deze drankhoofdstad.
Wij nemen de N 550, een drukke, redelijk fraaie weg en bereiken Porto ruim op tijd om de rondleiding in de Casa Musica van Rem Koolhaas te volgen, een nieuw opera gebouw geplanned voor 2001, het jaar dat Oporto culturele hoofdstad was; uiteindelijk werd het 2005, gelegen aan het Praça de Mouzinho de Alberquerque. Een zeer geslaagd ontwerp met volgens kenners een uitstekende akoestiek. Een informatief bezoek en georganiseerde rondleiding meer dan waard.
Oporto is voorts een indrukwekkende oude stad gelegen aan de Douro, waar aan de overzijde van het oude centrum, onder andere per spoor bereikbaar via een door Eiffel ontworpen stalen brug, de Ponte Ferroviária Maria, tegen de berghelling is volgebouwd met portopslagplaatsen, de Vila Nova de Gaia; smalle stijgende straten met aan weerszijden pakhuizen.
Port is genoemd naar de stad Oporto en moet van druiven afkomstig zijn die in een specifiek afgebakend gebied langs de oevers van de Douro verbouwd worden. Dit wijngebied voerde reeds in de 13e -14e eeuw wijenen uit naar Engeland maar kreeg door de Engelse oorlogen met Frankrijk, en het daarmee samenhangende ex-/ import verbod met La France, een boost. Om de wijn op de langere zeereis goed te houden werd er aan het eind van de bereiding brandewijn aan toegevoegd, waardoor de gisting stopt en er meer restsuikers in deze dus zoetere wijn blijft.
Over de Douro bruggen van Oporto is verder nog toe te voegen dat de meest spectaculaire een dubbelbrug, Ponto Rodoviária D. Luis I is. Het hoofdstation is het bezichtigen waard met prachtige Delftblauwe tableaus, hier azulejos genoemd. Het centrum is deels erg verpauperd, wel grappige straatjes, maar op A1 locaties vooral verwaarloosde kerken. De kade langs de Douro ziet er uitnodigender uit, maar we houden het bij het centrum. Wat hier opvalt is het gebrek aan tappa cultuur, de extroverte gezelligheid van Noord Spanje ontbreekt; de restaurants worden volledig bezet verklaard, maar dat lijkt meer veroorzaakt door te weinig tafels dan door veel klandizie. Dat op zich lijkt niet veroorzaakt door gebrek aan personeel, wat wel is niet helder, mogelijk toch een andere volksaard.
08072015: na een bezoek aan de overkant met zijn port warenhuizen en een filepasserende terugkeer naar de goede oever, nemen we de N108 naar het oosten. Naar Peso da Regua, de N222, veeel bochten, vaak goed aangegeven, relatief rustige weg, maar soms grote tegenliggers, Baião, Armamar, Almaraz de Duero passeren we via soms in zeer slechte staat, overlangse ribbels, wegen, om hevige rugbelasting en spierblessures te veroorzaken. Bij de grensplaats Miranda de Douro verlaten we de rivier en Portugal en gaan naar Zamora, alwaar we een fraaie Parador aantreffen en Peter, zoals altijd/ meestal een voortreffelijke deal weet te sluiten met het regelen van de “koningssuite”.
Bij Zamora zijn we inmiddels weer aan de Duero, in Castlile/ Leon, het heeft 24 Romaanse kerken en een kasteel, maar vooral een kathedraal met een Aya Sofia achtige koepel, Byzantijns, veel ooievaars en een heel gezellig centrum; na eerst een wandeling vanuit de parador naar de andere kant met al zijn kerkelijke gebouwen vonden wij aan de ene, westelijke, kant een leuk plein vol terrasjes.
De Harleys worden, veilig, onder onze suite tegen de muur gestald.
09072015: Zamora verlatend nemen we de A11, E82 richting Valladolid om na deze stad omcirkeld te zijn de kleine VP 3003, P 101, P 110, P 1120, via het dorpje Dueñas met zijn restanten van ondergrondse woningen en opslagplaatsen, via Antiguëdad met zijn F4, Phantom straaljager, als herdenking aan de bijdrage die de gebroeders Cesar y Augusto Martin Campos zouden hebben geleverd aan de luchtvaart. Via Lerma, BU 904, BU 905 naar de Rioja hoofdstad Logroño. Een weg door droog gebied, schilderachtig van tijd tot tijd, met goede wegen en veel rust.
Logroño
Mich. 293: Rioja, hoofdstad, Concathedral de Santa Maria la Redonda. Wikipedia vermeldt dat het 80 km2 groot is en in 2001 133.058 inwoners telde. Je kan er lekkere tappaas eten.
10072015: Logroño verlatend naar het zuiden, LR 250 via de Leza volop kronkelend naar de N 111, Soto en Cameros passerend met zijn cañon del Leza waarin een prachtige gierenpopulatie waarneembaar is en gaan naar het woestijngebied Bardenas Reales, uitgebreid beschreven in de Michelingids, twee sterren, maar restaurant en bezoekerscentrum zijn gesloten en vanaf dit uitzichtspunt is er niets aantrekkelijks te zien, het is bovendien 39 graden, zodat we van experimenten af zien en teleurgesteld verder gaan richting Pamplona., N121.
Pamplona is vol, er is geen hotelkamer te vinden via booking.com, wel een apartement van het ziekenhuis in de zustersflat.
Er is feest in Pamplona, iedereen loopt in het wit met een rode sjaal om, met het wapen van San Fermin erop. Uitleg op navraag verklaard iets met onthoofden en bloed vloeien van een heilige, maar ook al is Pamplona geassocieerd met stieren rennen door de straten nog gaat ons geen licht op dat dit nu is en naar later blijkt 8 ochtenden lang, eindigend in de arena met het afmaken der stieren, elke dag 8. De straten zijn afgeladen met vrolijke mensen, wel 10.000, en nog is het niet duidelijk welk feest er is. Onze mindset is anders, wij zijn met motorrijden bezig, veilig thuis komen, geen ongelukken krijgen. Het is minder relaxed geworden, mede door al de waarschuwingen, goed bedoeld, van familie, vrienden en kennissen. Het is heel apart, we verdringen blijkbaar wat we gaan missen: het stuitende stierenrennen in de straten van Pamplona; we genieten van de gezelligheid, het vuurwerk en vertrekken de volgende dag naar Biarritz om een mooie motor tiendaagse veilig af te sluiten.
Pamplona verlaten we de volgende ochtend zonder de stieren gezien te hebben. Mindset??!!
11072015
Biarritz
Motor van Peter zegt bij de autotrein: doe het nu maar zelf, ik wil niet meer, ik vind het hier mooi en lekker warm, ik start niet mee. Toch op de trein naar Parijs geplaatst, maar aldaar nog steeds even koppig. Niet de accu, maar iets met de startmotor. Dat op zondagmiddag is niet handig. Uiteindelijk via de onvolprezen ANWB hulp geregeld, die de motor afvoert en opslaat, want maandag zijn alle Harleyzaken dicht en dinsdag is het 14 juli. Peter per Thalys terug en arme Ruit helemaal alleen op zijn wel startende en rijdende HD Heritage Softtail naar Den Haag. Heerlijk rijdend.
Die ANWB was trouwens uiterst soepel om mijn verzekering op Peter over te zetten en zo hulp te regelen. Geweldig wat een service.