Uit Athene terug naar Villach/ Wassenaar 3

Gepubliceerd op 29 oktober 2013

Na een rondrit door de oude stad en de volgende ochtend een bezoek aan de Akropolis verlaten we via de E 65 Athene op weg naar Thessaloniki. Niet erg bijzonder en tegen de avond zoeken we het kustdorpje Paralia bij Katerini op om de nacht door te brengen. Ook niets bijzonders, goedkoop kusttoerisme, wel druk met volk.

Thessaloniki is een welvarender stad met een aardig centrum, dat we kort bezoeken om vervolgens verder te gaan via Serrai naar Bulgarije, onderweg ooievaars nesten ziend. Wij rijden door naar Sofia en vinden onderdak in een ouder Sheratonhotel

met een ruim, bewaakt, parkeerterrein voor de deur. Er zijn gezellige straten vol met terrasjes en mogelijkheden om te eten. Een open, plezierige sfeer. Fraaie oude kerken en de typische Oost- Europese bouwstijl uit de 50ger jaren. Vervolgens nog meer ooievaars en grote zonnebloemen velden, de dorpen en steden staan vol met oude appartementen

gebouwen in matige tot slechte staat.

Op aanraden van een medewerker van het hotel in Sofia gaan we naar Belogradchik met zijn bijzondere zandsteen en conglomeraat rotsformaties.

Conglomeraat is ook een sedimentair gesteente, maar bestaat uit grovere, afgeronde, korrels dan zandsteen. De verschillende vormen die door erosie zijn ontstaan hebben aanleiding gegeven tot allerlei namen, als Adam en Eva, de paddestoel, de beer etc. Het rots gebied is ontstaan aan de rand van de Balkan gebergten, nadat deze door plooiing gevormd waren, zo een 230 miljoen jaar geleden, en er een binnenzee ontstond. Hierbij kwamen er enorme hoeveelheden sediment vanuit deze bergen op de bodem, sediment dat op zijn beurt voor nieuwe gesteente vorming zorgde door de grote druk van het eigen gewicht.

Uit wikipedia: The formation of the Belogradchik Rocks started during the Permian period, about 230 million years ago, when the tectonic cycle was folding to create the Balkan Mountains and elevating the region of Belogradchik.
Later, during the Triassic period, the region became the floor of a shallow sea. At the same time, the destruction of the earlier Paleozoic rocks formed enormous quantities of gravel, sand and clay, which were deposited by the rivers into the sea basin. The sediment piled up and gradually became thicker layers of conglomerates and sandstone, with the conglomerate pieces becoming well rounded over time by the forces of water.
During the Jurassic period, over a period of 20 million years, the layered materials became firmly glued together by sand-clay solder or silicon. The hot and dry climate formed a great amount of iron oxide, or hematite, which gave the rocks their rusty red color. When the earth’s crust started to settle, lighter and smaller sandstones merged with the red conglomerates.
At the beginning of the Neozoic period and the early Alpine tectonic cycle, large anticlines, or folds were being formed in the Balkan Mountains, and during this time the region turned to dry land. About 45 million years ago, the rising of the Belogradchik anticline began, and during this folding, the limestone and the conglomerates in the core cracked, creating vertical and horizontal rifts in the ridge of the anticline. In the core of the Belogradchik anticline, Paleozoic rocks are found and the slopes are formed of conglomerates, sandstone, and Jurassic limestone.
The vertical penetration and surface rivers favored vertical erosion of the rock layers, and the rifts, where tectonic movements occurred, were transformed by the erosion in small valleys and passes with vertical or steep slopes forming separate vertical blocks seen today as the rock figures.

Na een bezoek aan dit gebied de weg vervolgd en bij Calafat/ Vidin de Donau gepasseerd en daarmee de grens met Roemenië via de hypermoderne, 14/06/2013, New Europe Bridge, voorgefinancierd door een consortium cq ISPA funding { pretoetredingsinstrument voor structuurbeleid wordt gebruikt om kandidaat-lidstaten in Midden- en Oost-Europa voor te bereiden op toetreding tot de Europese Unie. ISPA (Instrument Structurel de Préadhésion) geeft specifiek steun op het gebied van milieu en vervoer} en wel 227 miljoen €.
The project will cost a total of EUR 226 M and the Bulgarian government has pledged to chip in more than EUR 60.7 M. Besides, it is also financed by loans and grants from the European Investment Bank, the French Development Agency and the German Credit Institution for Reconstruction and Development. - See more at: http://www.novinite.com/view_news.php?id=115519#sthash.vpvLtYjn.dpuf
De overige infrastructuur is er nog niet zodat we Roemenië via 2 baans weg verder gaan verkennen en naar Drobeta- Turnu Severin gaan.
Wat een naam voor een plaats. Daar zit natuurlijk een verhaal aan vast. Drobeta is de oude Romeinse naam van deze stad aan de Donau met indertijd de grootste brug van het Romeinse keizerrijk, gebouwd op 20 pilaren van stenen blokken, met een lengte van 1135m, breedte 14.55 en hoogte 18.60, de Trajaanse brug, gebouwd in drie jaar en nu nog slechts twee peilers over bij de nu 1200 meter brede rivier. Aan deze rivier stond een toren, Turnu. Severus was Romeins keizer van 193 tot 211. Een stad met een roemruchtige geschiedenis, volop te lezen op internet, maar nu vooral een aardig centrum volop activiteit. We volgen de volgende dag de weg langs de brede Donau, zonder scheepvaart.

Deels uitstekende geasfalteerde weg, deels, grote stukken: gravel. Oude, matig onderhouden dorpjes wisselen het landelijk karakter van de route af. Naar Timisoara,

de plaats in Roemenië waar in 1989 de opstand tegen Ceaușescu begon en waar Johnny Weismuller in 1904 geboren werd. Een stad met veel barok gebouwen een fraai centrum waarbij de vraag opkomt hoe het daar nu was tijdens de communistische dagen. volgens de oudere ober van een der restaurants was het toentertijd sober doch levendig, maar zeker niet zo gezellig als nu. Volop zomerse activiteit met redelijk modern geklede mensen en een fraaie, druk bezochte Roemeense- orthodoxe kerk, religieus traditioneel gecombineerd met Byzantijnse bouwstijlen, volgens de deskundigen.
Vervolgens naar Hongarije, Szeged, met fraaie binnenstad en op naar het endorheische Balatonmeer,

wat twee keer meer is daar ton ook al meer betekent. Maar goed, dit ondiepe, warm water meer zonder duidelijk afvoer en wel water aanvoer, dat betekent endorheisch, is een over bekende toeristische bestemming in Oost Europa. Het is, voor ons westerlingen, een niet erg boeiend meer met riet bedekte oevers, volop slome activiteit, beetje groenig water, maar interessant over te steken met een veerboot zodat we niet eindeloos de nauwelijks aantrekkelijke oevers hoeven te volgen en om neer te strijken in een van de grote op massatoerisme en families ingestelde hotels.

Vervolgens langs de oever richting Oostenrijk. Toch wel anders na de vroegere Oostbloklanden. Anders in de zin van welvarender aanblik der steden, ander meubilair in het straatbeeld zowel buiten als binnen de bewoonde centra. Aanvankelijk nog niet echt spectaculair qua bergen en passen maar wel Oostenrijk met groene Alpenweiden, we eindigen in Anger.
Vanuit Anger alpen weggetjes en via het ijzererts gebied van Erzberg en de plaats Eisen-erz

met zijn open pit mijn, een berg die helemaal afgegraven wordt, en volop ijzererts bewerkings fabrieken, zo te zien schone lucht, door fraai landschap via de SÖlkpass naar Murau, waar we ons laatste onderwegdiner genoten.
Van Murau via oa Nockalmstrasse, 34 kilometer lang van Winkl- Reichenau 0p 1150m naar Innerkrems op 1480m 52 bochten en haarspelden

verder naar Villach waar ruim op tijd de trein werd gehaald en we de motor konden inladen.
De treinreis viel wat tegen doordat electriciteitsuitval in de restauratiewagen en daardoor geen koeling cq airco er voor zorgde dat er geen

diner beschikbaar was. Volgens ingewijden geen uitzondering bij deze, blijkbaar noodlijdende, treinverbinding.
Overigens was het weer een reis als vanouds, al waren mijn reflexen wat roestig na 7jaar weinig gebruiken. Peter bedankt.