Wij sluiten ons verblijf in Esphahan af met een bezoek aan een vermaarde miniatuur tekenaar, met extra aandacht voor de Perzische miniatuurkunst als zodanig. Beroemd uit de 15e eeuw, later vooral in Oost- Iran en vooral bekend door hun precisie en verfijndheid. Wij kijken belangstellend naar het work in progress van een der bekende ( Lonely Planet zelfs) artiesten. Hierna gaan we, waarna wij naar het Paleis van de 40 Zuilen, 20 maar met de reflectie in het water zijn het er 40. Of mogelijk nog leuker: het Iraanse woord 40 betekent zoveel als: veel. Het Chehel Sotūn Museum en park. Ook dit wordt actief gerestaureerd. Er is een fraaie tuin van 67.000m2 volgens klassiek Iraans ontwerp met een poel van 110x 16 meter. Er is wederom geen interieur aanwezig, wel zijn er in wisselende staat verkerende muurschilderingen. Het 40 Zuilen Paleis heeft zowel nu als vorige keer een blijvende indruk achtergelaten door zijn sierlijke aanzien met de lange tedere zuilen. De tuin is in deze tijd van het jaar minder aantrekkelijk al blijft het basis ontwerp boeiend.
Chehel Sotun 40 zuilen
Chehel Sotun 40 zuilen murials
Wij verlaten Esphahan en gaan richting noord- oost naar Kashan. Het is wederom een lange zit over een fraaie weg qua wegdek door woestijn gebied met bergketens aan weerszijde. Wij maken een tussenstop in Natanz en bezoeken daar Tombe van de Soefi Sheik Abd al-Samad uit 1304 en zien dat temidden van de Karkas bergketens volop fruit, vooral dadels en mandarijnen op het lokale marktje te krijgen zijn. Het is een allereenvoudigst marktje zonder kramen, alles in de achterbak of op de grond, echt een boerenmarktje.
weg
Natanz tombe
Natanz markt
dadels
Dat terwijl op 30 km naar het NNW aan de vervolg weg kanonnen langs de weg staan om de Iraanse verrijkingsfaciliteit te beschermen. Er wordt hier in de bergen voldoende uranium gevonden en de niet toegestane foto ervan is gewoon op Wikipedia te vinden.
Natanz nucleair
De weg is nu naar het noordwesten gebogen en wij houden de droge woestijn aan onze rechterzijde en de bergketens links tot aan Kashan. Kashan is een der oudste centra van civilisatie met een 7000 jaar oude ziggurat in de buitenwijken, de Sialk ziggurat, die we niet zullen bezoeken. Hij behoort mogelijk tot de Zayenden Rivier cultuur ( de rivier die nu nog door Esphahan stroomt) die omstreeks die tijd waarschijnlijk was. Er zijn ook in grotten langs deze rivier resten gevonden van menselijke bewoning van 50.000 jaar oude Homo sapiens. (Een tijd dat zij nog niet in Europa waren, oudste resten 30.000 jaar), maar dat terzijde. Dat in dit gebied van de wereld een belangrijk begin van overgang van jager/ verzamelaar naar meer sedentair leven gemaakt was is al te onomstreden.
Inmiddels zijn we in Kashan gearriveerd en rijden naar een achttiende-eeuwse stadspaleis van een geestelijke (het Khaneh Abbasianhuis), een der paleizen in deze buurt.
luchtfoto Abbashuis Kashan
Abbashuis Kashan binnenplaats
Kashan wordt vermeld als de oorspronkelijke vertrek plaats van de drie wijzen uit het oosten. Of dit wel of niet waar is weten we niet, maar het zou het belang van deze plaats in die tijd aangeven en geeft in ieder geval aan dat het een voorspoedige ligging had.. Dat stadspaleis, weer zonder meubels, is groot en indrukwekkend, talloze bouwdelen om binnenplaatsen aan elkaar gebouwd en plaats biedend aan talloze personen. Koel door dikke muren en goede ventillatie. De bazaar zou bijzonder zijn, enkele kilometers lang en van bijzonder ontwerp; wij worden echter bij een oninteressant deel afgezet en lopen uit onwetendheid niet ver genoeg om hiervan te kunnen genieten, maar zien het schaapachtige gedoe van een bazaar voordat we naar een modern hotel in de buitenwijken worden afgevoerd voor de nacht.
Kashan bazaar
